Adon (erlijioa)

Wikipedia, Entziklopedia askea

Adon (fenizieraz: 𐤀𐤃𐤍, hebreeraz: אדון‎, D-I-N edo D-W-N sustraiarekin, Akkadierako adannu "boteretsua" hitzatik) "jauna" esan nahi du antzinako semitar erlijioan, batez ere kanaandar erlijioan. Brontze Aroaz geroztik teonimo gisa erabilia izan da, hau da, Jainkoaren izen gisa. Ba'alen antzekoa litzateke.

Ugariteko tradizioan ʾadn ilm erabiltzen zen, literalki "jainkoen jauna", El hitzaren epiteto gisa. Baina ʾadn beste jainko batzuen epiteto ere izan zitekeen, batez ere Tammuzen kasuan. Grezieraz izena jaso eta Adonis sortu zuten, Afroditaren maitale gaztea.

Hebreeraz izena Adonetik Adonaira igaro zen, "nire jauna", Israelgo Jainkoaren epiteto gisa, Tanakhtarren Ba'alen kontrajarria. Izena horrela erabiltzea Yahveh erabiltzeko zegoen debekuagatik zetorren, hau da, eufemismo bat da.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]