Agility

Wikipedia, Entziklopedia askea
Agility txapelketa.
Jauzia izaten dira, proba hauetan, ezinbestekoak.

Agility txakurrekiko kirol modalitate lehiakor bat da non gidari batek bere txakurrari oztopo fisiko batzuetatik gidatzen duen. Oztopoak garbi pasatu behar ditu ahalik eta azkarren. Gehienetan uhalik gabe, jostailu gabe eta sustagarririk gabe parte hartzen dute. Gidariak ezin du txakurra ezta oztopoak ukitu. Beraz, gidariaren kontrola ahotsean, seinaleetan eta gorputz-hizkuntzan eraman behar du. Agility zirkuitua oztopo-kopuru zehatz batzuetan datza, epailea, txakurrak jarraitu behar izango duen ordena diseinatuko du, probaren arauen arabera. Zirkuituak korapilatsuak dira, bere gidariaren ordenak jarraitzeko. Lehiaketan zehar gidariak txakurraren abiadura erabaki behar du.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Peter Meanwell txakur-hezitzaileak agility sortu zuen. Kirol honen fama 1977ko Crufts-Showean zabaldu zen: txakur-erakusketa hartan bisitariak entretenitzeko moduan antolatu zen lehiaketa bat. 1978an, bi taldez lehengo aurkezpena egin zen. Arrakasta handia izan zuen eta hurrengo urtean taldeak hiru ziren. 1980an Erresuma Batua Kennel Clubek agility txakur-kirol ofizial bezala aurkeztu zuen.

Oztopoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Entrenatzaileek eta txakurrek talde bat osatzen dute.
Entrenatzaileek eta txakurrek talde bat osatzen dute.

Hauexek dira Fédération Cynologique Internationalek onartutakoak:

Borden collie txakurra eslalon oztopoa gainditzen.

Agility mundutik zehar[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Agility mundu mailako kirola da.

Erresuma Batua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Arraza askotako txakurrak onartzen dituzte. Honetarako hainbat baldintza bete behar dituzte.

  • 18 hilabete baino gehiago izan behar dute.
  • Txakurra ezin da uhalean erabili.
  • Animalia osasuntsuak izan behar dute.

Herrialde gehienetan txakur guztiak onartzen dituzte, baino normalean txakur handienak ez dituzte hautatzen.

Mexiko[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Europa osotik ezagutu ostean, 1986an Amerikan ezagutu zen. Mexikon 1999an agility forma ofiziala bezala aurkeztu zen.

Txile[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Duela lau urte kirol hau barneratu zen. Hamar talde dira dagoeneko. Gehienetan Border Collieak, Shetlandeko artzain txakurrak, labrador retrieverrak eta Alemaniar artzain txakurrak erabiltzen dira.

Espainia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1988 urtean lehenengo fundazioa sortu zen, Canino Boadilla Zentrua. 1989 lehenengo Europako Royal Canin Master Agility ospatu zen. Gertaera honen ostean hainbat agility talde sortu izan dira. Agility txapelketaren panoramika.

Nazioarteko txapelketak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Agilityko txapelketak munduan zehar egin dira. Azkeneko txapelketa mundiala 2007an Norvegian egin zen. 2014an munduko kopa Frantzian egin zen, non 30 herrialde aurkeztu ziren.

Taldeak hauexek ziren:

  • Argentina: Pablo Ricardo Behrendt, Mara Morales, Nicole Manes eta María Suárez.
  • Belgika: Johan Renders, Gert Danckaers, Marc Van Beeck, Sally Andrews, Stan Peeters, Theo Uten, Andy De Groote, Els Verbeke, Johan Vos, Veronique Leers, Fons Robben, Ivo Tielens, Jonas Snoeks eta Ronald Vlemincx.
  • Brasil: Prado Paulo, Wroblewski Samy, Abu Laila Samir, Moreno Souza da Luz Bruno, Razel Vivian, Rocha Vieira Tiago, Schcolnik Alexander, Schubert Aurelio y Silva Katia.
  • Txina: Ning Wei, Xiang Yao eta Gao Bo.
  • Danimarka: Crone Hog Maj brit, Rasmussen Susanne, Elene Christensen Jane, Elm Orsted, Lerche Poul, Lorentzen Sarah, Nielsen Vivian, Reinhard Regin, Hoffmeister Gitte, Homlegaard Krat Ann-britt, Metz Pia, Tell Tommy, Holten Moller Julie, Kjaer Jesper, Prier Susanne eta Rose Lillian.
  • Italia: Ascenzi Sergio, Bertuletti Ezio, Ciaghi Paolo, Marcato Carlo, Occhini Andrea, Sicignano Gervasio, Spinazza Valeria, Unkauf Irene, Babini Omar, Bascialla Massimo, Quinzio Marzia, Toniolo Veronique, Galleri Serena, Giraudi Nicola, Raimondi Luca eta Verri Naima.
  • Espainia: Jonathan Guillem, Oscar Muñiz, Jenny Funke, Albert Ulldemolins, David Gil, Antonio Molina, David Molina, Mario Rodríguez eta Rafa Arjona.
  • Japonia: Nemoto Rie, Fujita Toru, Inagawa Hideya, Nagata Takumi, Nakao Naotsugu, Takahashi Shunji, Ojima Yuriya, Shinya Kazumi, Kawabata Yujiro, Suzuki Takayuki, Maho Yamaguchi, Morikawa Noriko, Soeda Yasunobu eta Yoshida Chikado.
  • Eslovakia: Lukacova Iveta, Vakonicova Martina, Capkova Marcela, Lukac Roman, Potfajova Helena Eggoray, Bednarikova Dagmar, Novakova Olga, Antalova Miriama, Kratky Pavel, Vakonic Pavol eta Vetrakova Zuzana.
  • Suedia: Nilsson Jens, Damm Jenny, Elfstom Malin, Emanuelsson Isabelle, Gunnarsson Asa, Mattsson Stina, Ericsson Martina, Gullberg Alexandra, Hillbom Lovisa, Karlsson Johanna, Lindskog Malin, Hylander Elin, Isoluma Richard, Karlsson Anne, Sjoberg Thobias eta Soderman Asa.
  • Txekia: Spolek Zdenek, Wasserbauerova Martina, Kralova Tereza, Liska Radovan, Smocek Jan, Vaskebova Martina, Hamsikova Petra, Klimesova Martina, Motyckova Michaela, Schovancova Nikola, Hajdukova Lenka, Klozova Jitka, Konecna Martina eta Mandova Renata.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]