Andersonville National Historic Site

Andersonville National Historic Site
	Andersonville National Historic Site
	AEBko Leku Historikoa
	Irudi gehiago
Kokapena
Estatu burujabe	Ameriketako Estatu Batuak
Estatua	Georgia
County of Georgia	Sumter konderria (Georgia)
Ameriketako Estatu Batuetako hiri	Andersonville
Koordenatuak	32°11′41″N 84°07′44″W / 32.1947°N 84.1289°W
Historia eta erabilera
Irekiera	1970eko urriaren 16a
Kudeatzailea	Parke Nazionalen Zerbitzua
Arkitektura
Azalera	514 acre
Ondarea
AEBko Leku Historikoa	70000070
Kontaktua
Helbidea	496 Cemetery Road, Andersonville, GA 31711
Telefonoa	tel:+1-229-924-0343
	Webgune ofiziala

Andersonville espetxea (ingelesez Andersonville Prison) edota Camp Sumter Ameriketako Estatu Batuetako Gerra Zibilean zehar Konfederatuen gerra presoen espetxea izan zen. Kokalekua Georgia estatuko Andersonville udalerriko lursailetan dago eta egun Gune Historiko Nazionala izendapena darama. Eremu gehiena Macon County konderriko hego-mendebaldean dago, Andersonville udalerriaren ekialdean. Civil War prison, Andersonville National Cemetery eta National Prisoner of War Museum eraikinak barne hartzen ditu. Bertan espetxeratuak izan ziren 45.000 inguru preso Unionistetatik 12.913 hil ziren, batez ere bertan jasan zituzten gosea, elikapen kaxkarra, beherakoa eta gaixotasunen ondorioz.

Egoera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Espetxea 1864ko otsailean ireki zen: hasiera batean 15 oineko garaiera (4,6 metro)) zuen oholesi batez inguratutako 23 akreko lursail (93.000 m²) bat izan zen. 1864ko ekainean beste 26.5 akre (107.000 m²) gehitu zitzaizkion. Oholesiaren azalerak alde batetik 1.620 oin (490 m) eta bestetik 779 oin (237 m) zituen. Mendebaldetik bi sarbide zituen, bata iparraldeko sarbidea eta bestea, south entrance.[3]

Soldado unionista bat bertan lehenbizikoz preso sartu zenean, honela deskribatu zuen:

«

Leku hartara sartuz gindoazen einean, gure begiek ikusi ahal izan zuten ikuskizunak izuikaraz ia gure odola izoztu zuen, eta gure bihotzak gugandik at astindu zituen. Gure aurrean noizbait zutik eta ekintzaile; gizon sendoak, orain eskeleto ibiltari soilak, zikin eta linburdikariz josiak. Gure gizonetako askok, euren berotasun eta sentipenaren zirarraz, seriotasun osoz honako hau oihukatzen zuten: "Infernua al da hau? Jainkoak babes gaitzala!" eta denok leku honetatik bizirik irten zitekeen bakarra bera izan zitekeela pentsatu genuen. Multzoaren erdigunean behinola aintzira bat izana zen, mugen barneko lur eremuaren hiru edo lau akre hartzen zituelarik, eta presoek leku zingiratsu honetako zati bat harraska harri gisa erabiltzen zuten, eta gorotzek lurzorua estaltzen zuten, horien ondorioz kiratsa itogarria zelarik. Gure 90. Gudarosteari izendatutako lursaila izurri honen muga-mugan zegoen, eta ordutik aurrera gure kezka inguru ikaragarri horren erdian udako eguraldirekin batera nola bizi izan gintezkeen izan zen.

»