Carles Riba

Carles Riba
	; Irudi gehiago
president of PEN català (en)
president of PEN català (en)
; Institut d'Estudis Catalansen lehendakaria
Bizitza
Jaiotza	Bartzelona, 1893ko irailaren 23a
Herrialdea	Espainia
Bizilekua	Bartzelona; Montpellier
Heriotza	Bartzelona, 1959ko uztailaren 12a (65 urte)
Hobiratze lekua	Sarrià cementery (en)
Familia
Aita	Antonio Riba Garcia
Ama	Adela Bracons
Ezkontidea(k)	Clementina Arderiu i Voltas (1916 -
Seme-alabak	ikusi Oriol Riba i Arderiu (en) ;
Familia	ikusi Pau Riba (biloba); Caïm Riba (en) (birbiloba);
Hezkuntza
Heziketa	Bartzelonako Unibertsitatea
Hizkuntzak	katalana; esperantoa; gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	poeta, idazlea, esperantista, itzultzailea, filologoa, haur literatura idazlea eta unibertsitateko irakaslea
Enplegatzailea(k)	Fundació Bernat Metge ; Bartzelonako Unibertsitate Autonomoa ; Bartzelonako Unibertsitatea (1934 -
Jasotako sariak	ikusi Serra d'Or Critics Award ; Premi Concepció Rabell (1926) ;
Kidetza	Katalan Ikaskuntzaren Institutuko Filologia Saila
Genero artistikoa	olerkigintza

Carles Riba kataluniar idazlea izan zen (Bartzelona, 1893ko irailaren 23a - Bartzelona, 1959ko uztailaren 12a).

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Zuzenbide eta hizkuntza klasikoetako ikasketak egin zituen Bartzelonan, Madrilen eta Munichen eta grekoko irakasle izan zen Bartzelonako unibertsitatean. Pompeu Fabrarekin Institut d´Estudis Catalans erakundean lan egin zuen eta 1939an erbestera alde egin zuen. 1943an itzuli zen Bartzelonara eta Kataluniako hizkuntzaren aldeko erakundeetan esku hartu zuen hil arte. Autore klasikoren obrak itzuli zituen katalanera: Virgilio, Eskilo, Sofokles, Plutarko, Xenofonte; hiru kontakizun-liburu idatzi zituen: Les aventures d´en Perot Marrasquí (1917, Perot Marrasquíren abenturak), L´ingenu amor (1924, Amodio inozoa) eta Sis Joanes (1928, Sei Joan). Olerkigintzan, poesia hutsaren eskolaren jarraitzaile izan zen hasieran: Primer llibre d´estances (1919, Lehen estantzia liburua), Segon llibre d´estances (1933, Bigarren estantzia liburua), Tres suites (1937, Hiru suite). Erbesteko urteen ondoren, giza alderdia, bere bizipenen oroitzapenak eta erlijio-unibertsoa nagusitu ziren Ribaren olerkietan: Elegíes de Bierville (1942, Biervilleko eresiak), Del joc i del foc (1946, Jokoa eta sua), Salvatge cor (1952, Bihotz basa) eta Esbós de tres oratoris (11957, Hiru oratoriotarako zirriborroak).

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/27 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.

Datuak: Q2595695
Multimedia: Carles Riba i Bracons / Q2595695