Cellorigoko gudua

Koordenatuak: 42°38′00″N 3°00′00″W / 42.633333°N 3°W / 42.633333; -3
Wikipedia, Entziklopedia askea
Cellorigoko gudua
Tontorraren ikuspegia, non Cellorigoko gaztelua kokatuta zegoen
Data882 eta 883
LekuaCellorigo, Errioxa
 Espainia 42°38′N 3°0′W / 42.633°N 3.000°W / 42.633; -3.000
Koordenatuak42°38′00″N 3°00′00″W / 42.633333°N 3°W / 42.633333; -3{{#coordinates:}}: cannot have more than one primary tag per page
EmaitzaAsturiarren garaipena
Gudulariak
Banu Qasi
Kordobako emirerria
Asturiasko Erresuma
Buruzagiak
Mohamed ibn Lope Bela Ximenez

Cellorigoko gudua jadanik desagertutako Cellorigoko gaztelua kontrolatzeko 882 eta 883 urteetan .

Lehendabiziko gudua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

882an Banu Qasitarren Mohamed ibn Lope, Lope ibn Musa aita bezala betidanik kristauekin harreman ezin hobeak zituena, Al Mundir Kordobakoa emirrarekin bat egin zuen. Honek Zaragoza hartzeko espedizioa prestatu zuen Ebro haranean. Bidean Errioxa konkistatu zuten Zaragozako wali Ismail ibn Musa eta Tuterako wali Fortun ibn Musa (Mohamed ibn Loperen osabak zirenak) jabeak zituela. Cellorigo heltzean gaztelua hartu nahi zuten, gertuko Obarenes mendiak zeharkatzeko pasabideetako bat defendatzen zuelako. Gaztelua Bela Ximenez Arabako kondeak defenditua izan zen. Guduan armada biek erori asko bazituzten ere, musulmanek ez zuten gaztelua hartu. Hori zela eta Al-Mundirrek amore eman eta Pancorborantz jo zuen, beste pasabide baten bila. Bertan beste gudua izan eta berriro erori asko izan ondoren, amore egin behar izan zuen.

Bi porrota izan ondoren, Alfontso III.a Asturiaskoak Diego Porcelos eta Belari Mohamed ibn Lope jazartzea eskatu zien. Banu Qasirenak gorriak ikusi ondoren, Alfontsori bake-akordioa eskatu zion, hala ere, ez zuen lortu.

Bigarren gudua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

883an Al Mundir Kordobakoaren Almonder eta Abuhalitek zuzendutako armadak Zaragozako harresiak bota eta Monjardin eta Lizarrako merindadearen beste herri arpilatu eta gero, aurreko urtean egindako bidai bera egin zuen. Berriro Cellorigoko gazteluan beste gudua izan zuten, nahiz eta Mohamed ibn Loperen laguntzarik gabe. Emaitza aurrekoa baino txarragoa izan zen, berriro arbuitatuak izan zirelako. Musulmanek Pancorbon eta Castrojerizen saiatu arren, emaitza bera lortu zuen. Etsita Asturiasko Erresumatik irteteko enbaxadoreak bidali zizkioten Alfontso III.a Asturiaskoari.

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Juan Antonio Llorente, "Noticias históricas de las tres Provincias Vascongadas", 1806 online
  • Espainiako Historiako Erret-Akademia, "Diccionario geográfico-histórico de España" online

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]