Dark Victory

Dark Victory
Jatorria
Argitaratze-data	1939
Izenburua	Dark Victory
Jatorrizko hizkuntza	ingelesa
Jatorrizko herrialdea	Ameriketako Estatu Batuak
Banatze bidea	eskatu ahalako bideo
Ezaugarriak
Genero artistikoa	film erromantikoa eta film dramatikoa
Iraupena	99 minutu
Kolorea	zuri-beltzekoa
Zuzendaritza eta gidoia
Zuzendaria(k)	Edmund Goulding
Gidoigilea(k)	Casey Robinson
Antzezlea(k)
	Ronald Reagan ; Humphrey Bogart ; Bette Davis ; Geraldine Fitzgerald ; George Brent ; Henry Travers ; Cora Witherspoon ; Leonard Mudie ; Stuart Holmes ; William Worthington ; Herbert Rawlinson ; Charles Richman ; Dorothy Peterson ; Glen Cavender ; Virginia Brissac
Ekoizpena
Ekoizlea	Hal B. Wallis; David Lewis
Konpainia ekoizlea	Warner Bros.; First National (en) ; Warner Bros. Pictures (en)
Ekoizle eragilea	Hal B. Wallis
Edizioa	William Holmes
Ekoizpen-diseinatzailea	Robert M. Haas (en)
Bestelako lanak
Musikagilea	Max Steiner
Argazki-zuzendaria	Ernest Haller
Jantzi-diseinatzailea	Orry-Kelly (en)
Fikzioa
Kontakizunaren tokia	Manhattan
Historia
Nominazioak	Film onenaren Oscar Saria ; 12th Academy Awards (en) ; Emakumezko aktore onenaren Oscar Saria ; 12th Academy Awards (en) ; Bette Davis; Jatorrizko soinu banda onenaren Oscar Saria ; 12th Academy Awards (en) ; Max Steiner

Dark Victory drama-filma da, Edmund Goulding britainiar zinemagileak 1939an zuzendua. Bette Davisek jokatu zuen rol nagusia, eta Casey Robinsonek idatzi zuen gidoia, George Brewer eta Bertram Blochek egindako antzezlan batean oinarruturik; antzezlana 1934an eman zen lehen aldiz, arrakastarik gabe. 1963an, film honen remakea egin zen, Stolen Hours izenburuarekin; Daniel Petriek zuzendu zuen, eta Susan Hayward eta Michael Craig izan ziren aktore nagusiak.

Istorioa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Oharra: Atal honek istorio osoa edo amaiera argitzen du.

Judith Traherne, goi mailako gizartearen emakume gaztea da, zaldiekin, auto azkarrekin eta bilera ludikoetan dabilena. Buruko min gogor eta sarriek bakarrik mugatzen dute. Hainbat abisuren ostean, Dr. Frederick Steelerekin kontsultatzen du eta buruko tumorea diagnostikatzen dio. Kirurgia aholkatzen dio, azkenean onartzen du eta arrakastatsua da. Eurean artean harremanetan hasiko dira eta ezkontzea ere erabakitzen dute. Hala ere, egia osoa ezkutatu dio Frederickek Judithi, eta honek azkenean topatuko ditu adituen gutunak bere terminaltasunaren informazioarekin.

Haserre, Frederickekin apurtu nahi du, pentsatuz berarekin errukiagatik zegoela. Maitasuna benetakoa zela jabetuta, azkenean ezkonduko dira, eta lasai eta ausardiaz biziko da amaieraren zain.

Protagonistak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bette Davis: Judith Traherne
George Brent: Dr. Frederick Steele
Geraldine Fitzgerald: Ann King
Humphrey Bogart: Michael O'Leary
Ronald Reagan: Alec Hamin
Henry Travers: Dr. Parsons
Cora Witherspoon: Carrie Spottswood
Dorothy Peterson: Miss Wainwright
Virginia Brissac: Martha
Charles Richman: Coronel Mantle

Sariak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hiru izendapen eduki zituzten Oscar Sarietarako, bat ere lortu ez zuten arren. Bestela, "The New York Times" eta "Film Daily" hedabideek pelikula izendatu urte hartako 10 onenen artean, eta National Board of Review-ek Bette Davis eta Geraldine Fitzgerald jo zuten urte hartako aktore onenentzat.