Entente Hirukoitza

Wikipedia, Entziklopedia askea
Europako aliantza militarrak 1910ean. Entente Hirukoitzaren aliatuak, berdez, Aliantza Hirukoitzekoak, gorriz, eta herrialde neutralak, horiz.

Entente Hirukoitza, (frantsesez, Triple-Entente) 1893ko frantziar-errusiar aliantzak, 1904ko frantziar-britainiar Entente Cordialeak eta 1907ko anglo-errusiar itunak osatutako koalizio bat izan zen.

Wilhem II.ak 1890ean hasitako mundu politika alemaniar berriak, euren artean ezberdintasun nabarmenak zituzten hiru potentzia, Frantzia, Ingalaterra eta Errusia, elkarri hurbildu eta Entente Hirukoitza koalizioa eratzea lortu zuen, Alemania, Austria-Hungariako Inperioa eta Italiak osatutako Aliantza Hirukoitzari aurre egiteko.

1907an, oraindik ez daude berez aliaturik, bereziki britainiarrak, arduretatik aske egoten saiatu ziren. Hala ere, Lehen Mundu Gerraranzko bidea betetzen joan ziren bata bestearen atzeko krisiek, Ententea geroz eta sendoago bihurtu zuten.

1914ko udako krisi erabakiorrak, aliantzaren funtzionamendua erakutsi zuen, azkenik, aliantza sinatu zuten hiru potentziak sartu baitzituen gerran.

Beste elkarteak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Italiak Aliantza Hirukoitza utzi ondoren, Ententera batu zen, bere interes kolonialengatik, Errumania, Japonia, Grezia eta Portugalekin batera. Honek, nolabaiteko ezparekotasuna eragin zuen, baina, beranduago, Aliantza Hirukoitzera, Turkia eta Bulgaria batu ziren.

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]