Eugeni d'Ors

Wikipedia, Entziklopedia askea
Eugenio d'Ors» orritik birbideratua)
Eugeni d'Ors

Escola de Bibliotecàries (en) Itzuli zuzendari

1919 - 1920
Joan Palau i Vera (en) Itzuli - Luis Segalá y Estalella (en) Itzuli
General Director of Fine Arts (en) Itzuli

1939 - Juan de Contreras y López de Ayala
Bizitza
JaiotzaBartzelona1881eko irailaren 18a
HerrialdeaHello
HeriotzaVilanova i la Geltrú1954ko irailaren 26a (73 urte)
Hobiratze lekuaCementiri de Vilafranca del Penedès (en) Itzuli
Familia
Ezkontidea(k)Maria Pérez i Peix (en) Itzuli  (1906ko iraila -  1931)
Seme-alabak
Anai-arrebak
Hezkuntza
HeziketaBartzelonako Unibertsitatea
Tesi zuzendariaGumersindo de Azcárate (en) Itzuli
Hizkuntzakkatalana
gaztelania
Jarduerak
Jarduerakidazlea, kazetaria, filosofoa, arte-kritikaria, katedraduna, literatura-kritikaria eta arte-historialaria
Enplegatzailea(k)Madrilgo Complutense Unibertsitatea
Jasotako sariak
KidetzaReal Academia Española
San Fernandoko Arte Ederren Errege Akademia
Q30102474 Itzuli
Instituto de Estudios Catalanes (en) Itzuli
Union Ibero-Americana
Academia pro Interlingua (en) Itzuli
MugimenduaNoucentismea
Izengoitia(k)pompeu fabra
Eugenio D'Ors 1927an.

Eugenio d'Ors Rovira (Bartzelona, 1881eko irailaren 28a - Vilanova i la Geltrú, 1954ko irailaren 25a ) Kataluniako filosofo eta idazlea izan zen.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Zuzenbidea eta filosofia ikasi zituen Bartzelonan, Parisen eta Madrilen. XX. mendearen hasieran Katalunian sortu zen noucentisme kultura higikundearen teoriko nagusia izan zen. Haren lan aipagarriena artea, politika, literatura eta beste gai askori buruzko glosa, iruzkin, saiakera eta kontakizun-bilduma bat da (Glossari, 1906), geroago gaztelaniaz jarraitu zuena Nuevo glosario (1921-30) eta Novísimo glosario (1934-35) liburuetan. Xènius ezizenez izenpetu zituen lan asko. D´Orsek klasizismoaren proportzioa eta lainotasuna hobetsi zituen modernismoaren gehiegikeria dionisiakoaren aurrean. Kataluniako Mankomunitatean kargu batzuk izan ondoren (1917-20), katalanismoarekin hautsi eta espainiar zentralista baten alde egin zuen. 1927an Real Academia Españolako kide izendatu zuten, eta beste kargu batzuen artean, Madrilgo Unibertsitateko kulturaren historiako irakaslea (1933) eta Espainiako Institutuko idazkaria (1937) izan zen. D´Orsen teoria filosofikoa El secreto de la filosofía (1947) liburuan jasoa dago, eta arteari buruzko liburu nagusiak Tres horas en el museo del Prado (1922) eta Lo barroco (1936) ditu. Beste obra batzuk: La ben plantada (1911), Gualba la del mil veus (1935).

Lan hautatuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Katalanez[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • La fi d'Isidre Nonell, 1902 (eleberria)
  • Gloses de quaresma, 1911
  • La ben plantada, 1911
  • Gualba la de mil veus, 1911
  • Oceanografia del tedi, 1918
  • La vall de Josafat, 1918
  • Gloses de la vaga, 1919

Gaztelaniaz[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Estudios de arte (1932)
  • Introducción a la vida angélica. Cartas a una soledad, 1939
  • Novísimo glosario (1946)
  • El secreto de la filosofía, 1947
  • La verdadera historia de Lidia de Cadaqués, 1954

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Eugeni d'Ors Aldatu lotura Wikidatan