Glizina

Wikipedia, Entziklopedia askea
Glizina
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaPlantae
OrdenaFabales
FamiliaFabaceae
SubfamiliaFaboideae
Generoa Wisteria

Glizina[1] Fabaceae familiako Wisteria generoa osatzen duten landareak dira. Landare zurkarak dira, igokariak, eta lore usaintsu ugari dituztelako apaingarri gisa erabiltzen dira. Tximeleta itxurako loreak dituzte, mordo zintzilikatuetan bilduta eta lorezil elkartuekin. Obulutegia leka bihurtzen da, eta hazi txiki gogorrak ditu barruan. Hosto konposatuak dituzte, berde kolorekoak. Ekialde urrunekoak eta Hego Ameriketakoak dira jatorriz.

Izena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Wisteria izena Caspar Wistar anatomistaren omenez eman zitzaion.

Glizina izena Glycine generotik datorkio, XVIII. mendean Carl Ludwig Willdenow botanistak generoa sortu eta bertan sailkatu baitzituen bi landare: Glycine floribunda eta Glycine sinensis. Baina, XIX. mendean, bi espezie horiek genero berri batean batu ziren, Wisteria izenekoan, eta Wisteria floribunda eta Wisteria sinensis izen zientifikoa hartu. Hala ere, Glycine izena (euskaraz Glizina) izaten jarraitu zuten eguneroko hizkuntzan.

Irudiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Espezieak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Genero honetako zenbait espezie:

  • Wisteria brachybotrys Siebold & Zucc.
  • Wisteria brevidentata
  • Wisteria floribunda (Willd.) DC. Japoniako glizina, jatorriz Japoniakoa, Erresuma Batuan 1820an sartua[2].
  • Wisteria × formosa Rehd. [W. floribunda (WILLDENOW) DE CANDOLLE × W. sinensis (SIMS) SWEET, syn. W. floribunda ‘Domino’] Formosako glizina, 1905an lortutako hibridoa[2].
  • Wisteria frutescen (L.) Poir.
    • Wisteria frutescens var. macrostachya
  • Wisteria sinensis (Sims) DC. Txinako glizina, jatorriz Txinakoa. Frantzian XVIII. mende hasieran sartua[2].
  • Wisteria venusta Belusezko glizina, jatorriz Txinakoa. Japonian 1900an sartua[2].
  • Wisteria villosa

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]


  1. Euskaltzaindia: Hiztegi Batua.
  2. a b c d Verhaeghe, P. 2004. CLEF DES PLANTES SARMENTEUSES RUSTIQUES EN BELGIQUE. TAXONOMANIA 11:1-26