Gustav Peichl

Gustav Peichl
	; Irudi gehiago
errektore	;
errektore
Bizitza
Jaiotza	Viena, 1928ko martxoaren 18a
Herrialdea	Austria
Heriotza	Viena, 2019ko azaroaren 17a (91 urte)
Familia
Seme-alabak	ikusi Ina Peichl (en) ; Markus Peichl (en) ;
Hezkuntza
Hizkuntzak	alemana
Jarduerak
Jarduerak	karikaturagilea, arkitektoa, unibertsitateko irakaslea eta marrazkilaria
	Parte-hartzailea documenta 8 (en) ;
Enplegatzailea(k)	Academy of Fine Arts Vienna (en)
Lan nabarmenak	ikusi Kunst- und Ausstellungshalle der Bundesrepublik Deutschland (en) ;
Jasotako sariak	ikusi Commander's Cross of the Order of Merit of the Federal Republic of Germany ; Great Golden Medal of Honour for Services to the Republic of Austria ; Grand Decoration of Honour in Gold for services to the State of Vienna ; City of Vienna Prize for Architecture (1969) ; Joseph E. Drexel award (1974) ; Austrian Decoration for Science and Art First Class (2013) ;
Kidetza	Zientziaren eta Arteen Europar Akademia; Berlingo Arteen Akademia; Sudetendeutsche Akademie der Wissenschaften und Künste (en)

Gustav Peichl (Viena, Austria, 1928ko martxoaren 18a - Grinzing, Viena, 2019ko azaroaren 17a) austriar arkitektoa izan zen.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bere jaioterrian egin zituen lehenengo ikasketak, eta arkitekturakoak Clemens Holzmeister maisuarekin egin zituen, Wiener Akademie der bildenden Künster akademian (1946-1957). 1973az geroztik akademia hartako irakaslea izan zen. Ikasketak amaitzear zela (1956) Roland Rainerrentzat jardun zuen lanean, baina bere estudioa zabaldu zuen handik gutxira.

Peichlen lehenengo aldiko lanen artean azpimarratzekoak dira Afrium-Chule Krim (1962-1963) eta Hackingeko moja domingotarren komentua (1965-1967). Horizontaltasuna da lan horien ezaugarri nagusietako bat, 1930eko hamarraldiko Nazioarteko Estiloaren eragina zuela. 1965-1967 urteetan Vienan egindako Meidlingeko burutik gaixoak zeudenak sendatzeko zentroan arrazionalismoa eta estetika brutalista erabili zituen, eta bere karreran nabarmen agertu zen mekanizismoa iragarri zuen. Bereziki azpimarratzekoa da Vienako Diesterweggassen Eskola (1969-1978), osagai bereiziez osaturiko proiektu konplexu batean oinarritua eta ingurunea kontuan harturik eraikia.

Nazioarteko ospea 1969an lortu zuen, Austriako Irrati Telebistako estudioekin (ORTF). Vaduzko Arte Museoan (1977) berriro ere maisutasun handiz bateratu zituen arkitektura eta ingurunea, Aflenzko irrati-sateliteko estazioan bezala (1976-1979). Berlin-Tegeleko fosfatoak suntsitzeko plantan (1979-1985), berriz, bikain adierazi zuen proiektu industrial batek eskatzen duen ikuspegi tekniko funtzionala eta arkitektura-ahalmena, balio sinbolista handiko eraikin baten bidez.

Azkenaldiko obretan testuinguruaren garrantzia azpimarratu zuen, adibidez Mannheimgo Teknikaren Museoan (1983), aita santuarentzako Heldenplatzeko agertokian (1983), Wienerbergeko Landvilla obran (1985), eta abarretan.

Peichl izan zen mugimendu modernoko artista nagusietako bat, eta arkitekto gisa ez ezik, ospe handia lortu zuen Ironimus ezizenez egindako karikatura politiko eta sozialekin. Haren azken lanetako bat Krems-eko Karikatura Museoa izan zen (2000-2001).

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

(Alemanez) Peichl & Partner-en webgunea

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Gustav Peichl

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/26 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.

Datuak: Q79166
Multimedia: Gustav Peichl / Q79166