Hilezkortasun

Wikipedia, Entziklopedia askea

Hilezkortasuna betiko existitzearen kontzeptua da edo, behintzat, zehaztu gabeko denbora tarte batez. Historian zehar, gizakiek betiko bizitzeko desira izan dute. Izaki batek nola lor dezakeen betirako bizitzea edo zehaztu gabeko denbora tarte batez, edo hau posible den, espekulazio, fantasia eta elezaharren kontua da. Hilezkortasuna, gizakiak duen beldurrik handienarentzako konponbide bezala kontsideratua dago. Hilezkor izanez gero, heriotza galarazia izango litzateke, baina badago jendea, hilezkortasuna, heriotzaren ondorengo pausua dela uste duena. Eta halaxe gertatzen da eliza katolikoan, juduen artean, islamiarren artean...

Honen adibide oso argi bat, Mesopotamiako mitologian agertzen da, Gilgameshen mito ospetsuan. Hau, erraldoi bat zen, gizaz harandiko indarra zuena. Eta, ahalegin mordoa egin arren, gizakientzat hilezkortasuna erabat ezinezkoa zela ohartu zen.

Zientzian

Zelulen zahartzea eta heriotzari buruz eginiko ikerketetan, zeluletan telomeroen luzerak, kromosoma guztiek dituzten muturrak, zelulen zahartzea eta heriotzan parte hartzen duen faktoreetako bat dela ikusi ahal izan da. Zahartzean eragina duen beste faktore bat, eta, beraz, hilezkortasuna eragotziko lukeena erradikal askeak dira, naturan agertzen diren agente oxidatzaileak, zelulen hondarazpenaren jatorria izaki.

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Hilezkortasun Aldatu lotura Wikidatan