Iberiera
| Iberiera | |
|---|---|
 Iberieraren hedapena berde argiz. | |
| Datu orokorrak | |
| Lurralde eremua | Hila |
| Eskualdea | Iberiar penintsulako eskualde mediterraneoa |
| Hizkuntza sailkapena | |
| Hizkuntza isolatua | |
| Informazio filologikoa | |
| Hizkuntza-tipologia | hizkuntza bakartua |
| Alfabetoa | Iberiar idazketa |
| Hizkuntza kodeak | |
| ISO 639-3 | xib |
| Glottolog | iber1250 |
| IETF | xib |
Iberiera[1] erromatarrak iritsi baino lehen Iberiar penintsula sortaldean eta gaurko Frantziaren hegoaldean hitz egiten zen jatorri ezezaguneko hizkuntza da.
Hizkuntza hau ez da ia ulertzen, hitz solte batzuk kenduta, alfabetoa (edo hobeto esanda, signarioa) ia osorik ulertzen den arren, signario honetan bertan idatzita dauden lekukotasun zeltiberikoei esker, lekukotasun nahikorik ez dagoelako eta hizkuntza ez indoeuroparra delako. Bere fonetika, dena den, nahiko ondo ezagutzen da, eta euskararenaren antzekoa da, hasperenik ezaz aparte.
Ez dago argi zein adar linguistikori atxiki ahal zaion, ezeinekin lotu ahal bada. Historikoki euskararekin lotu nahi izan da, baina ikuspegi honek (euskoiberismo deritzona) gaur egun ez dauka inolako prestijiorik.
Hitz egiteari utziko zitzaion K.o. II. mendean, gutxi gora behera, latinaren bultzadaren aurrean.
Erreferentziak
- ↑ 47. araua - Hizkuntza hilak eta klasikoak. Euskaltzaindia (Noiz kontsultatua: 2010-12-23).