Ignacio Errandonea

Wikipedia, Entziklopedia askea
Ignacio Errandonea
Bizitza
JaiotzaBera1886ko abuztuaren 2a
Herrialdea Nafarroa Garaia, Euskal Herria
HeriotzaDonostia1970eko urriaren 18a (84 urte)
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
frantsesa
Jarduerak
Jarduerakidazlea eta apaiza
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioakatolizismoa
Erlijio-ordenaJesusen Konpainia

Ignacio Errandonea Goikoetxea (Bera, Nafarroa, 1886ko abuztuaren 2a - Donostia, Gipuzkoa, 1970eko urriaren 18a) Nafarroako elizgizona eta idazlea izan zen.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Jesusen Lagundian sartu zen 1903. urtean. Literatura-ikasketak egin zituen Oxforden. Estudios Universitarios de Guipúzcoa (geroko Estudios Universitarios y Técnicos de Guipúzcoa, E.U.T.G.) ikastetxea sortu zuen 1955. urtean.

Obra nagusiak: Gramática latina (1917), Cinco tragedias de Sófocles (1930), Hacia la España Nueva. Entre odios y comprensiones (1937), Gramática sucinta de la lengua griega (1939), Sófocles y su teatro. Estudio dramático con epílogo de José Mª Pemán (1942), Diccionario del mundo clásico (1954), Sófocles, investigaciones sobre la estructura dramática de sus siete tragedias y sobre la personalidad de sus coros (1958) eta Obras de Sófocles (1968).

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]