Ignacio Iriarte

Ignacio Iriarte Zabala (Azkoitia, 1621 - Sevilla, 1685) gipuzkoar margolari barrokoa izan zen.

Bizitza eta lanak

22 urte zituela Sevillan jarri zen bizitzen, eta paisaiak margotzen nabarmendu zen berehala. Francisco Herrera Zaharraren ikaslea eta Bartolomé Esteban Murillo margolari handiaren laguna izan zen. Iriarteren obrak euskal pinturaren harribitxitzat hartuak dira mundu guztian zehar. Bere margolanik gehienak partikularren eskuetan eta Prado, Louvre eta San Petersburgoko museoetan daude ikusgai.

Margolan ezagunenak San Ignazio; San Frantzisko Paduakoa; Abrahamen sakrifizioa (San Telmo museoa, Donostia); Herri menditsu eta basotsua, aintzira baten ondoan (Prado, Madril); Paisaia: dorre bat harkaitz baten gainean eta aintzira bat (Prado, Madril); Paisaia: moztutako zuhaitz enborra erreka baten ondoan (Prado, Madril) eta Paisaia: hondakinak muino batean, ibai baten ertzean (Prado, Madril) dira^[1].

Erreferentziak

Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/27 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.

↑ Ignacio Iriarte Zabala. in: Auñamendi Eusko Entziklopedia. euskomedia.org (Noiz kontsultatua: 2015-10-09).

Datuak: Q5823975
Multimedia: Ignacio de Iriarte / Q5823975

[1] Ignacio Iriarte Zabala. in: Auñamendi Eusko Entziklopedia. euskomedia.org (Noiz kontsultatua: 2015-10-09).

[1]