Itsasoaren alaba

Itsasoaren alaba
Jatorria
Argitaratze-data	2009
Izenburua	La hija del mar
Jatorrizko hizkuntza	gaztelania; euskara
Jatorrizko herrialdea	Espainia
Ezaugarriak
Genero artistikoa	film dokumentala
Kolorea	koloretakoa
Zuzendaritza eta gidoia
Zuzendaria(k)	Josu Martinez
Gidoigilea(k)	Josu Martinez
Ekoizpena
Konpainia ekoizlea	Gizarte Ikerketarako Talde Eragilea
Bestelako lanak
Musikagilea	Benito Lertxundi

Itsasoaren alaba Josu Martinezek 2009an zuzendutako euskal film dokumentala da.

Sinopsia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Oharra: Atal honek istorio osoa edo amaiera argitzen du.

Haize Goikoetxea Ugartek hogeita sei urte dauzka. Ipar Euskal Herrian jaio zen. Errefuxiatu bikote baten bigarren alaba da, eta bi urte bete gabe zituela, GALek Mikel Goikoetxea, “Txapela” ETAko militantea hil zuen: bere aita.

Urte guzti hauetan Haizerentzat sendatu gabeko zauri sakon bat izan da bere aitaren heriotza. Gertaera horrek bere bizitza erabat baldintzatu du, eta gainera, amarekin gaiari buruz hitz egitea bientzat oso gogorra izan denez beti, gauza gutxi dakizki aitari buruz.

Memoriaren berreskurapeneko ariketa honen lekukotza da dokumentala. Bide horretan, Txapelaren irudi desberdinak ezagutu zituzten pertsonekin egiten da topo eta guztiek kontatutako istorioak josiz, Txapelaren irudi kontraesankor bezain erreala osatzen du Haizek, non nahasten diren Algeria eta Donibane Lohizune, edo Txorierriko langileria eta espainiar ministroen kontrako atentatu saiakerak.

Trilogia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Dokumental honen egileek bigarren lan bat egin zuten "Itsasoaren alaba"ren ondotik: Sagarren denbora. Trilogia bat egiteko asmoa zutela adierazi dute dokumental hauen aurkezpenetan. Hirugarren lana euskal preso politikoen ingurukoa izango dela esan zuten^[1]. Urte batzuk beranduago, 2012an, Barrura begiratzeko leihoak euskal preso politikoei buruzko dokumentala aurkeztu zuten.