Izar-dodekaedro handi

Wikipedia, Entziklopedia askea
Izar-dodekaedro handia
Izar-dodekaedro handia
Taldea Kepler–Poinsoten solidoak
Aurpegi kopurua 12
Ertz kopurua 30
Erpin kopurua 20
Aurpegiak Pentagramak
Ertzak erpineko 3
Simetria-taldea Ikosaedrikoa (Ih)
schläfli sinboloa {5/2,3}
Propietateak Erregularra, ahurra
Poliedro duala Ikosaedro handia
Izar-dodekaedro handia
Garapena (gainazala)

Geometrian, izar-dodekaedro handia Kepler–Poinsot-en solidoetako bat da, bi baldintza hauek betetzen dituena: 12 aurpegiak Pentagramak dira; eta erpin bakoitzean hiru pentagrama elkartzen dira.

Wenzel Jamnitzer-ek, XVI. mendean, aurkitu zuen; eta gero,1619an, Johannes Kepler-ek alemaniar matematikariak solido erregular gisa definitu zuen.

Neurriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Izar-dodekaedro handiaren neurriak
Azalera
Bolumena
Zirkunerradioa

non ertzaren luzera den.

Irudiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Modelo gardena Modelo opakua Erpin-irudia

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]