Izotz-kasko

Wikipedia, Entziklopedia askea
Vatnajökull, Islandia
Grímsvötn lakua Vatnajökull glaziarrean, Islandia.
Penny izotz-kaskoa en la Baffin uhartean, Kanada.

Izotz-kasko izotz-kontinentalen zenbait masak jasotzen duten izena da. Izotz-zelaiak izotz-kasko batez estalitako eremu ordokitsu eta harritsu handiak dira, bere ertzek elur-lekuak eratzen dituztelarik, eta fiordo eta kanalen bidez itsasoan edo lakuren batean itsasoratzen direnak. Izotz zelaiak nagusiki eremu polar eta patagonikoetan daude, eta zenbait elementu geografiko estaltzen dituzte, lakuak edo mendikate luzeak kasu.

Geografoek izotz-zelaiak izotzak edo elurrak estalitako hedadura 50.000 kilometro karratu edo gehiagokoa denean aipatzen dituzte, eta inlandsisak (edo izotz kontinentala bera) estalki glaziarrek milioi bat kilometro karratu baino gehiagoko hedadura dutenean (gaur egun bi inlandsis daude, Antartikakoa eta Groenlandiakoa.

Azterketa geologiko eta glaziologikoen arabera, izotz zelaiak azken glaziazioan zehar eratu ziren askoz tamaina handiagoko glaziartutako guneen hondarrak izango lirateke. Izotz zelai hauek mundu ur edangarrizeko erreserba nagusiak dira, eta beraz, balio estrategiko handia dute.

Izotz zelairik garrantzitsuenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]