Krimeako Gerra

Wikipedia, Entziklopedia askea
Krimeako Gerra
Sevastopolgo setioa, Franz Roubauden margolana (1904)
Data1853ko urria-1856ko otsaila
LekuaKrimea, Kaukasia, Balkanak, Itsaso Beltza, Baltikoa, Itsaso Zuria, Ekialde Urruna
EmaitzaAliatuen garaipena: Parisko Ituna
Gudulariak
Frantziako Inperioa
Otomandar Inperioa
Britainiar Inperioa
Sardiniako Erresuma
Errusiar Inperioa
Indarra
Denetara: 1.000.000
400.000 frantziar
300.000 otomandar
250.000 britainiar
18.000 sardiniar
Denetara: 720.000
700.000 errusiar
3.000 bulgariar
2.000 serbiar-montenegroar legioa
1.000 greziar
Galerak
300.000–375.000 hildako 220.000 hildako

Krimeako Gerra Erresuma Batua, Frantzia, Otomandar Inperio eta Sardiniako Erresumaren eta Errusiako Inperioaren arteko gerra izan zen, 1853tik 1856ra bitarteko urteetan gertatu zena[1].

Gerra 1853an hasi zen, Otomandar Inperioan ziren kristau ortodoxoak babesteko aitzakiarekin, Nikolas I.a Errusiakoak Danubio aldeko otomandar lurraldeak inbaditzeko agindua eman zuenean[2]. Erresuma Batuak Ekialdeko Europako orekari eutsi nahi zion, Turkiar Inperioarekiko erlazio ekonomiak kaltetuta atera ez zitezen, eta Mediterraneon zeukan nagusitasuna gal ez zezan. Frantziak geroago bat egin zuen Erresuma Batuarekin Errusiaren aurkako gerran. Frantziako Napoleon III.aren motibazioa, berriz, ez zen ekonomikoa. Ekialdeko katolikoei lagundu nahi zien baina, batik bat, nazioarteko mailako ospearen bila zebilen.

Bi urteko gerra burutu ondoren, Errusia galtzaile atera zen, eta Otomandar Inperioko ortodoxoen gaineko babesari uko egin behar izan zion. Napoleonek nazioarteko ospea lortu zuen, eta Erresuma Batuak nahi zituen abantaila ekonomikoak eta estrategikoak. Turkiar Inperioak mugak zeuden moduan gorde ahal izan zituen, baina nazioen printzipioa onartu behar izan zuen. Hortik aurrera, “Europako gaixotasuna” izatekoa zen eta Ekialdeko auzia itxi gabe geratu zen.

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]