Oilar txiki

Oilar txiki
	Irudi gehiago
Iraute egoera
	; Arrisku txikia (IUCN 3.1)
Sailkapen zientifikoa
Erreinua	Animalia
Filuma	Chordata
Klasea	Actinopteri
Ordena	Pleuronectiformes
Familia	Scophthalmidae
Generoa	Lepidorhombus
Espeziea	Lepidorhombus boscii; (Risso, 1810)

Oilar txikia (Lepidorhombus boscii; Risso, 1810) hondarreko itsas-hondotan bizi den arrain zapala da.

Euskal izendegia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Oilar txikia izendatzeko modu ezberdinak daude Euskal Herriko herri ezberdinetan^{[Euskal Herriko Arrainen Gida 1]}:

Izena	Erabilera-eremua (udalerria)
itxas-oilar^{[ArgitaratuGabe 1]}	Getaria
ollar^[2]	Santurtzi, Mundaka, Elantxobe, Donostia

Ezaugarriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ezaugarri fisikoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Oilar txiki helduek 30-40 zm inguru neurtu ohi dute^[3]^[4].

Arrain zapal honek bi begiak alde dortsalera migratzen ditu larba fasea igaro eta epe motzera. Begiok ezkerraldera begira kokatzen dira, begien artean dagoen kresta oseo batek bereizten dituelarik. Bi begiak zertxobait deszentratuta ageri dira, baina ia lerrokatuak^[3].

Gorputza obalatua eta fusiformea da, ezkata txikiekin. Ahoa oso handia da, azpiko baraila kanporantz irteten delarik^[3]. Ahoa irekiz gero, sekulako tamaina hartzen du gorputzarekin alderatuta, tamaina handiko harrapakinak irentsi ditzaken seinale.

Aleta pektoralak begien aldean garatuagoak izaten dira, alde betral itsuan baino^[3].

Nahastu daitezken espezieak^{[Euskal Herriko Arrainen Gida 1]}:
Oilar handi (Lepidorhombus whiffiagonis): Sarritan nahasten dira oilar txikia eta oilar handia, arraindegietan nahiz lonjatan, eta oilarrez beteriko kutxatan ere bi espezieetako indibiduoak nahastuak egon daitezke. Espeziea behar bezala bereizteko ordea, gorputza inguratzen duten aleta dortsal eta bentraleko orban ilunei erreparatu behar zaie; oilar txikiak lau orban ilun aurkezten ditu, bina aleta dortsal eta bentralen amaiera aldera, aleta kaudalaren aldean. Oilar handiek ordea, ez dute orban ilunik eta aleta dortsal eta bentralak kolore uniformea dute, zerbait argiagoa izan daitekelarik aleta kaudalera gerturatu ahala. Hala ere, askotan aletak izorratuta edo gorputzari pegatuta agertzen direnez, zaila izaten da espezieen bereizketa, batez ere kutxa berean indibiduo asko pilatzen direnean. Izenek adierazten duten moduan, oilar handiak, oilar txikiak baino handiagoak dira, nahiz eta aldagai hau ez den fidagarriena arraindegian, bertan tamaina antzeko indibiduoak nahasten baitira, bi espezietako arrainekin.

Mihi-arrain txiki (Microchirus variegatus): Espezie hau oilar txiki eta oilar handiaren aldean nahiko erraz bereiztu daiteke; batetik tamaina, bere izenak adierazten duen bezala, oilarrak baino txikiagoak izaten direlako. Bestalde, kolorazioa ere ezberdina izaten da. Mihi-arrain txikiek orban ilunak izaten dituzte aleta dortsal eta bentraletan zehar, gorputz osoaren luzeran zehar agertzen direnak. Gainera, hauen ahoa oilarrena baino askoz txikiagoa da eta ez da hain nabarmen bereizten; oilarren ahoak irekiz gero, oso aho-zabalera handia dutela ikusten da; ez ordea mihi-arrain txikien kasuan.

Nutrizio-ezaugarriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Oilarrak duen gantz kantitate baxuagatik, arrain zuria da^{[Euskal Herriko Arrainen Gida 1]}. Haragia oso garbia da, zuria, oso preziatua sukaldaritzan, batez ere dieta hipokalorikoak behar dituen jendearentzat^[3], ongi sukaldatua bada. Garbiketa errazekoa denez, hezurrik gabeko xerrak jende askoren interesa lortzen du. Omega-3 eta proteina kantitateari dagokionez beste arrain askoren azpitik kokatzen bada ere, bitaminei erreparatuz gero, ano bakar batek populazioarentzat gomendatutako eguneko B12 bitamina kopuruaren %60 eta B6 bitamina eta niazina kopuruaren %40 baino gehiago barnebiltzen ditu. Mineralei dagokienez, aipatzekoak dira bere haragiak dituen selenio eta fosforo kantitateak bereziki, baina baita, neurri txikiago batean, iodo eta magnesio kantitateak ere^[5].

Kontsumo-garaia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Arraindegietan urte osoan zehar topatu daiteken arren, Euskal arrantzaleek porturatzen duten oilarra batez ere Martxoa - Apirila aldera harrapatu ohi da, kostaldera errutera gerturatzen diren sasoiaren hasiera aldera; ondoren, Maiatza - Ekaina aldera errunaldia ematen da, eta beraz haien kontsumoa txikitzen saiatu behar genuke^{[Euskal Herriko Arrainen Gida 1]}.

Ekologia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ipar-ekialdeko Ozeano Atlantikoan eta mendebaldeko Mediterraneo itsasoan bizi da^[6]^[4]. Oilar handiarekin alderatuta, oilar txikia ugariagoa da Mediterraneoan, eta ez hainbeste Atlantikoko uretan, nahiz eta hemen ere oilar handiarekin batera nahastua harrapatu ohi den.

Espezie honen gorputza bizitza bentonikora egokiturik dago. Ez da igerilari trebea eta beraz, hondarrez edo lohiz estalita egon ohi da, harrapakinen bat haren paretik igarotzeko zai^[3]. Harrapakin hauen artean bereziki krustazeo txikiak aipatu daitezke^[7], hala nola, dekapodo edota misidoak^[8].

Oilar txikien habitat naturala 100 eta 400 m-ko sakoneratan kokatzen da, nahiz eta askoz ur sakonagoetan ere bizitzeko gai badiren (adib. 900 m-tara)^[3].

Oilar txikiaren arrantza Euskal Herrian[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Eguneko arrainaz ari bagara, artisau-arrantzaleek sareak (hala nola, mallabakarra edo tresmaila) erabiltzen dituzte oilarrak arrantzatzeko. Hala ere, arraindegietan ohiko arraina izanik, oilar gehien-gehiena arraste-arrantzarekin harrapatutakoa ere izaten da, sarritan atzerriko uretan arrantzatutakoa.

Bitxikeriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Oilar larbak pelagikoak dira eta simetria bilaterala mantentzen dute. Aste gutxitan ordea, gorputza zapaldu eta begien migrazioa ematen da, albo bakarrera, simetria bilaterala galtzen dutelarik; une honetatik aurrera bizitza bentonikoa mantenduko dute^[3].