MS St. Louis

MS St. Louis
	Irudi gehiago
Fabrikazioa
Fabrikatzailea	Bremer Vulkan (en)
Historia
Voyage of the Damned
Holokaustoa
Kudeatzailea	Hamburg-Amerikanische-Packetfahrt-Actien-Gesellschaft (en)
Erregistro-herrialdea	Alemania
Jabea	Hamburg-Amerikanische-Packetfahrt-Actien-Gesellschaft (en) -
Ezaugarriak
Dimentsioak	8,66 () × 22 () × 175 () × 174,9 () m ;
Erruna	22,1 m
Zingoa	8,66 m
Edukiera	937
Identifikazioa
Berezko-portua	Hanburgo
Dei-kodea	DIFG

MS St. Louis alemaniar transatlantiko bat izan zen. Ezaguna da 1939an, Gustav Schröder kapitainak Alemania Nazitik 908 juduri ihes egiten lagundu zielako itsasontzi hau baliatuz.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Errefuxiatuen ihesa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1939ko maiatzaren 13an, Hanburgon (Alemania), SS St. Louis transatlantikoa Hanburgoko portutik abiatu zen Kuba helburu. Ontzian 937 bidaiari zeuden, horietatik 930 nazien jazarpenetik ihesi zihoazen judutar errefuxiatuak, gehienak alemaniarrak. Itsasoratu eta hamar egunera, ontzia Karibeko uhartetik gertu zegoela, telegrama bat jaso zuten bidaiariek, Kuban babes politikoa lortzeko arazoak izango zituztela iragarriz, aurrez errefuxiatuek Kubak Alemanian zuen enbaxadan bisa ofizialak lortuak zituzten arren. Urte horretan bertan Federico Laredo Bru buru zuen gobernuak atzerritarren sarrera mugatzen zuen lege dekretua onartu zuen. Haren arabera, errefuxiatuek bisa ofiziala lortu eta 500 dolarreko tasa ordaindu behar zuten Kuban sartzeko^[1].

Baina dekretuak ez zuen zehazten turisten eta errefuxiatuen arteko aldea eta, hutsunea baliatuz, sarrera baimenak saltzen hasi zen. Iruzurra eteteko, Laredo Bruk beste lege dekretu bat onarrarazi zuen berehala, aurrez emandako baimenak, besteak beste St Louis ontziko bidaiarienak, bertan behera uzten zituena. Horixe azaldu zieten bidaiariei, baina, zenbait iturriren arabera, kubatarren ezezkoaren atzean AEBetako Estatu idazkari Cordell Hull zegoen, errefuxiatu gehienek Kubatik AEBetara joateko asmoa baitzuten^[1].

Kubako lehorreratzea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

*Saint Louis*ko bidaiariak Habanara iristear.

Negoziaketa tirabiratsuen ondoren, errefuxiatu gutxi batzuk, 29 besterik ez, Habanan lehorreratu ziren, dekretuak ezarritako 500 dolarren truke. Ontzia Floridako kostaldera hurbildu zen orduan. Hasieran Roosevelt presidenteak bidaiariak onartuko zituztela adierazi arren, Estatu idazkariaren presioak atzera egitera behartu zuen. Errefuxiatuei babesa emateko kuotak beteta zeuden eta Rooseveltek ez zuen etsairik pilatu nahi 1940ko hauteskundeen atarian^[1].

Ameriketa Estatu Batuetako eta Kanadako porrotak eta itzulera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kuba eta Floridaren artean aingura botata zegoen transatlantikoak ekainaren 4an jaso zuen estatubatuarren ezezkoa. Eta, biharamunean, Kanadan babesa lortzeko saiakerak ere porrot egin zuen. Goseak eta etsiak hartuta, suizidioen eta mutinatzearen mehatxua geroz eta handiagoa, Gustav Schröder kapitainak Europara itzultzeko agindua eman zuen. Egun gutxiren buruan itsasontzia Anberesko portuan sartu zen eta bidaiariak Belgikan, Erresuma Batuan, Frantzian eta Herbehereetan banatu zituzten, gehienbat handik gutxira naziek okupatuko zituzten herrialdeetan, beraz. St. Louiseko bidaiari guztietatik, 240 besterik ez ziren atera bizirik Bigarren Mundu Gerratik^[1].