Marcelino Menéndez Pelayo

Wikipedia, Entziklopedia askea
Marcelino Menéndez Pelayo

Vocal of the Junta para Ampliación de Estudios e Investigaciones científicas (en) Itzuli

1907 -

Gorteetako diputatua



Espainiako senataria


katedradun

Bizitza
JaiotzaSantander1856ko azaroaren 3a
Herrialdea Espainia
HeriotzaSantander1912ko maiatzaren 19a (55 urte)
Familia
AitaMarcelino Menéndez Pintado
Anai-arrebak
Hezkuntza
HeziketaValladolideko Unibertsitatea
Bartzelonako Unibertsitatea
Hizkuntzakgaztelania
Ikaslea(k)
Jarduerak
Jarduerakidazlea, historialaria, liburuzaina, politikaria, unibertsitateko irakaslea, biografoa, literatura-kritikaria eta literatura historialaria
Lantokia(k)Madril
Enplegatzailea(k)Unibertsitate Zentrala
Jasotako sariak
KidetzaZientzia Moral eta Politikoen Errege Akademia
Real Academia Española
Historiaren Errege Akademia
San Fernandoko Arte Ederren Errege Akademia
Artxibozain, Liburuzain eta Arkeologoen Kidego Fakultatiboa
Sinesmenak eta ideologia
ErlijioaErromatar Eliza Katolikoa

Marcelino Menéndez Pelayo (Santander, 1856ko azaroaren 3aibidem., 1912ko maiatzaren 19a) espainiar idazle, politikari eta filologoa izan zen. Ideien historia, Espainiako eta Latinoamerikako literaturaren kritika eta historia eta espainiar filologia landu zituen. Poesia, itzulpengintza eta filosofia ere landu zituen. Enrique Menéndez Pelayo idazlearen anaia zen.

Bartzelonako Unibertsitatean ikasi ondoren, Madrilgo Unibertsitateko Literaturako katedraduna izan zen, hogeita bi urte baizik ez zituenean. Berrogeita bi urte zituela, Madrilgo Biblioteca Nacional-eko zuzendari izendatu zuten, eta kargu horretan jarraitu zuen hil arte. Hizkuntza eta Historia Akademietako kide izan zen. Lan handia egin zuen literaturaren, historiaren eta filosofiaren ikerketan eta kritikan, betiere ikuspegi kontserbatzaile eta erlijioso batetik. Idatzi zituen lan ugarien artean, gehienak literaturaren ingurukoak izan baziren ere, Historia de los heterodoxos españoles (1880-1882, 3 liburuki, Espainiar heterodoxen historia) da ezagunena.

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • La novela entre los latinos (Santander, 1875)
  • Estudios críticos sobre escritores montañeses. Telesforo Trueba y Cosío (Santander, 1876).
  • Polémicas, indicaciones y proyectos sobre la ciencia española (Madril, 1876).
  • La ciencia española, 2ª edición refundida y aumentada (Madril, 1887–1880).
  • Horacio en España (Madril, 1877, 2. ed. 1885).
  • Estudios poéticos (Madril, 1878).
  • Odas, epístolas y tragedias (Madril, 1906).
  • Traductores españoles de la Eneida (Madril, 1879).
  • Traductores de las Églogas y Geórgicas de Virgilio (Madril, 1879).
  • Historia de los heterodoxos españoles (Madril, 1880–1882).
  • Calderón y su teatro (Madril, 1881).
  • Dramas de Guillermo Shakespeare (Bartzelona, 1881).
  • Obras completas de Marco Tulio Cicerón, (Madril, 1881–1884).
  • Historia de las ideas estéticas en España (Madril, 1883–1889).
  • Estudios de crítica literaria (Madril, 1884).
  • Obras de Lope de Vega (1890–1902).
  • Antología de poetas líricos castellanos desde la formación del idioma hasta nuestros días (1890–1908).
  • Ensayos de crítica filosófica (Madril, 1892).
  • Antología de poetas hispano-americanos (1893–1895).
  • Historia de la poesía hispano-americana (Madril, 1911).
  • Bibliografía hispano-latina clásica (Madril, 1902).
  • Orígenes de la novela (Madril, 1905–1915).
  • El doctor D. Manuel Milá y Fontanals. Semblanza literaria (Bartzelona, 1908).
  • Obras completas (1911).
  • Biblioteca de traductores españoles (Madril: CSIC, 1952–1953).
Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Marcelino Menéndez Pelayo Aldatu lotura Wikidatan

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]


Biografia
Kantabria
Artikulu hau Kantabriako biografia baten zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.