Maribel Forcadas

Wikipedia, Entziklopedia askea
Maribel Forcadas
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakMaribel Forcadas Berdusán
JaiotzaUncastillo1949ko ekainaren 4a
Herrialdea Espainia
BizilekuaBilbo
Lehen hizkuntzagaztelania
HeriotzaGetxo2012ko ekainaren 14a (63 urte)
Heriotza modua: ondesteko minbizia
Hezkuntza
HeziketaZaragozako Unibertsitatea
Euskal Herriko Unibertsitatea
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakmedikua eta unibertsitateko irakaslea
Enplegatzailea(k)Euskal Herriko Unibertsitatea
Gurutzeta ospitalea, Maribel Forcadasen lanlekua

Maribel Forcadas Berdusán (Uncastillo, Zaragoza, 1949ko ekainaren 4a - Getxo, Bizkaia, 2012ko ekainaren 14a) espainiar mediku eta irakaslea izan zen. Neurologian eta epileptologian espezializatua zegoen.[1]

Zaragozako Unibertsitatean ikasi zuen. Gurutzetako Unibertsitate Ospitalean barne-medikuntza arloan lan egin zuen. 1982tik aurrera Euskal Herriko Unibertsitateko irakaslea izan zen. Epilepsia y mujer (2001) liburua idatzi zuen.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Maribel Forcadas Aragoiko Pirinioetako zenbait herritan bizi izan zen lehen urteetan, eta han zuen aita sendagile internista. Gero Zaragozan hazi zen. Bokazioa goiz sortu zitzaion eta Medikuntzako karrera egin zuen 1967tik 1973ra bitartean Zaragozako Unibertsitatean. Medikuntza ikasketak amaitu zituenean, berak ere esperientzia labur bat izan zuen landa eremuko mediku gisa, eta, aldi berean, harro eta eskertuta sentitzen zen bere ikaskuntzagatik.

Jose Larracoechea doktorearekin ezkondu zen eta Maria eta Juan seme-alabak izan zituzten. Gaztetik, frankismoaren azken urteetan zerbait iraultzailea, ia askatasunaren, justiziaren edo feminismoaren aldeko barrikadetara joateko prest zegoena, pertsona heldua, arduratsua. Ezin zuen injustiziekin edo nepotismoarekin amore eman, azpilanean jarraitzen zuen emakumeen zapalkuntzaren aurrean, eta ezin zuen jasan lanbideko kaskarkeria edo ezgaitasuna. [1]

Ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1975ean, BAME gisa sartu zen Gurutzetako Unibertsitate Ospitalean (Bizkaia); han, Neurofisiologian, Pedro Madoz doktorearekin, eta Neurologian, urte gutxi batzuk lehenago hasi zuen unitate hasiberrian.[2]

Neurofisiologia eta neurologia 'aurkituta', Pedro Madoz eta Juanjo Zarranzen eraginpean, egonaldia Bordeleko Pelegrin ospitalean egin zuen, Hugues Loiseau irakaslearekin. Horrek neurologian eta, zehazkiago, epileptologian murgiltzera eraman zuen. Bere doktorego-tesiaren gaia honako hau izan zen: Insomnioa eta haluzinazioak izan zituzten paziente bikain batzuen azterketa klinikoa, neurofisiologikoa eta neuropatologikoa, protuberantziako tegmentuko lesioengatik.[1]

1982ko urritik irakasle laguntzaile gisa aritu zen Euskal Herriko Unibertsitatean, doktoratu zenean. Irakasle elkartu gisa 10 urte baino gehiago eman ondoren, 1995ean irakasle titularraren lehiaketa irabazi zuen. Handik gutxira, baliabide onak erabiliz, laguntza ofizialik gabe, epilepsia zuten pazienteentzako bideoEEG monitorizazio-unitateari ekin zion Madoz doktorearekin. Maribelen inplikazioa eta irmotasuna erabakigarriak izan ziren ekimen boluntarista hori ondo egituratutako eta Epilepsia-Euskal Osasun Zerbitzuaren Epilepsia-Programa Kirurgikoaren oinarri gisa hornitutako unitate bihurtzeko. Programa hori erreferentzia da Euskal Autonomia Erkidego osoan, eta beste erkidego batzuetako pazienteak ere jasotzen ditu.

Forcadas irakaslea Buru Kliniko izendatu zuten, eta ereduzko lidergoa izan zen neurologoak, neuropediatrak, neurozirujauak, neurofisiologoak, neurorradiologoak, neuropsikologoak eta Medikuntza Nuklearreko espezialistak biltzen dituen programa horretan, ospitaleetako diziplina anitzeko lan horien zailtasun ezagunekin. Baina Forcadas irakasleak jakin zuen guztien konfiantza eta lankidetza irabazten, autoritate zientifikoak, gogoak, zintzotasunak eta gauzak ondo egiteko nahiak bultzatuta, gaixoaren mesedetan, eta ez bestelako interes pertsonalen mesedetan. Elkarlanerako gaitasun horrek berak eta helburu komunek Espainiako Neurologia Elkarteko (SEN) Zuzendaritza Batzordeetan eta Euskal Herriko Neurologia Elkartean ere balio izan zuten. SENeko Epilepsia Taldeko kide oso aktiboa izan zen, irakaskuntza edo zientzia jarduera guztietan parte hartuz. Haren ekarpen eta argitalpen nagusiak epilepsiaren arloan izandako esperientzia klinikoaren ondorio izan ziren, eta, bereziki, Gurutzetako Ospitaleko programa kirurgikoaren alderdi guztietan izandako emaitzen ondorio. Bereziki harro zegoen «Epilepsia y Mujer» monografiaz. Haren edizioa bi aldiz zuzendu zuen lagun epileptologoekin batera.

Epilepsien arloan lan handia egiteaz gain,Forcadasek ez zuen inoiz neurologia orokorra alde batera utzi, eta kosta ahala kosta kontsulta bat egin zuen, non oso gaitasun eta dedikazio handiko pazienteak ikusten jarraitzen baitzuen. Pazienteekiko maitasuna elkarrekikoa zen, eta etengabe jasotzen zituen haien estimu eta esker onaren laginak. Neurologiari buruzko ikuspegi orokor horrek, bere ustez zuen zerbitzuarekiko konpromisoak, medikuekiko eta gainerako langileekiko tratuarekiko enpatiak, funtsezko elementu bihurtu zuten Forcadas 30 urtez baino gehiagoz zerbitzua garatzeko.[1]

Hainbat artikulu eta liburu idatzi zituen, besteak beste, Epilepsia eta emakumea (ISBN: 8481745944, Elsevier, 2001).[3] Koloneko minbizi baten ondorioz hil zen Getxon 2012ko ekainean, 63 urte zituela.

Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hainbat artikulu eta liburu idatzi zituen, besteak beste:

  • Epilepsia eta emakumea (ISBN: 8481745944, Elsevier, 2001).

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]