Martial Solal

Martial Solal
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Aljer, 1927ko abuztuaren 23a (96 urte)
Herrialdea	Frantzia
Familia
Seme-alabak	ikusi Claudia Solal
Hezkuntza
Hizkuntzak	frantsesa
Ikaslea(k)	ikusi Claudia Solal Manuel Rocheman (en)
Jarduerak
Jarduerak	orkestra zuzendaria, musikagilea, jazz musikaria, piano-jotzailea eta soinu banda konpositorea
Jasotako sariak	ikusi Paul Acket Award  (1986) Prix Django Reinhardt  (1955) Grand Prix du Disque  (1957) [[]]  (1980) Jazzpar Prize  (1999) grand prix de l'Académie du jazz  (2021) [[]]  (1994)
Kidetza	Martial Solal Trio Martial Solal Quartet
Genero artistikoa	jazza big banda
Musika instrumentua	pianoa
Diskoetxea	Pausa Records

Martial Solal (Aljer, 1927ko abuztuaren 23a) frantses piano-jotzailea, musikagilea eta orkestra-zuzendaria da. Sei urte zituela piano klasikoa ikasten hasi zen. Estatubatuarrak Afrika iparraldera iritsi zirenean (1942) ezagutu zuen Solalek jazza. Bere herrialdeko dantza-orkestretan jotzen hasi zen. 1950ean Parisa joan zen, eta han Jo Jaguar ezizenarekin hasi zen lanean. Hiri horretan Aimé Barrelli, Tony Bennett eta Noël Chiboustekin jo zuen, baina batez ere Parisen bizi ziren jazz-musikagileekin: Django Reinhardt, Don Byas eta Lucky Thomson saxofoi-jotzaileak, Kenny Clarke, etab. 1960an Guy Pederson baxu-jotzailearekin eta Daniel Humair bateriarekin garai hartako hirukote berezienetako bat osatu zuen. Newporteko Jaialdira gonbidatu zuten (1963), eta beste hirukote bat antolatu zuen, baina ez zuen lehenengoaren bezainbesteko arrakasta izan.

Orkestrarako hainbat lan ere idatzi zituen. Jazz-album garrantzitsuak grabatu bazituen ere (Happy Reunion avec Stéphane Grappelli, 1980), Solalek estatus berri bat iritsi zuen, gaur egungo musikagilearena hain zuzen ere. Piano-jotzaile gisa izugarrizko teknika zuen, eta bat-batean jotzeko erraztasun handia. Hainbat filmetako musika ere egin zuen, hala nola, Bi gizon Manhattanen (1958), Arnasestuka (1959), Leon Morin apaiza (1961).

1989an Martial Solal Nazioarteko Piano-Lehiaketa sortu zuen, mundu-mailan ospetsuenetako bat.

Diskografia

• 1953 : The Complete Vogue Recordings, Vol. 1 – Trios And Quartet (Vogue/BMG, 1953–56)
• 1954 : The Complete Vogue Recordings, Vol. 2 – Trios And Solos (Vogue/BMG, 1954–56)
• 1955 : The Complete Vogue Recordings, Vol. 1 – Trio And Big Band (Vogue/BMG, 1955–58)
• 1965 : Solal Series – Zo-Ko-So (MPS) with Hans Koller and Attila Zoller
• 1970 : Sans Tambour Ni Trompette (RCA)
• 1971 : En Solo (RCA)
• 1974 : Jazz A Juan with Lee Konitz (Steeplechase)
• 1975 : Duo In Paris (Musica Records) with Joachim Kühn
• 1975 : Plays Ellington (Musica)
• 1976 : Movability (Pausa Records) with (Niels Pedersen)
• 1979 : Four Keys (Pausa Records) with (Lee Konitz) (John Scofield) and (Niels Pedersen)
• 1981 : Martial Solal Big band (Gaumont)
• 1983 : Bluesine (Soul Note)
• 1984 : Plays Hodeir (OMD)
• 1990 : Tryptique (Adda)
• 1993 : Solal-Lockwood (JMS)
• 1993 : Improvisie Pour France Musique (JMS)
• 1994 : Triangle (JMS) with Marc Johnson and Peter Erskine
• 1997 : Just Friends (Dreyfus) with Gary Peacock and Paul Motian
• 1998 : Ballade du 10 Mars (Soul Note)
• 1998 : Jazz’n (e)motion (BMG/RCA)
• 2001 : Live at the Village Vanguard with François Moutin and Bill Stewart
• 2006 : Exposition sans tableau Martial Solal Newdecaband (Nocturne)
• 2007 : Solitude
• 2008 : Longitude with François Moutin and Louis Moutin
• 2008 : Live at the Village Vanguard

Filmetako musika

• Deux hommes dans Manhattan (1959, Jean-Pierre Melville)
• À bout de souffle (1960, Jean-Luc Godard)
• Léon Morin, prêtre (1961, Jean-Pierre Melville)
• Échappement libre (1963, Jean Becker)
• L'affaire d'une nuit (1960, Henri Verneuil)
• Le Testament d'Orphée (1960, Jean Cocteau)
• Ballade à blanc (1983, Bertrand Gauthier)
• Les Ennemis (1962, Edouard Molinaro)
• Les Acteurs (2000, Bertrand Blier)
• Le Procès (1962, Orson Welles)

Erreferentziak

• Datuak: Q1317748
• Multimedia: Martial Solal / Q1317748