Mendebaldeko Erromatar Inperioa
| Mendebaldeko Erromatar Inperioa IMPERIVM·ROMANVM·PARS·OCCIDENTALIS | |||
|---|---|---|---|
| 285 – 476 | |||
| Autokrazia Tetrarkia (293-313) | |||
| |||
| Goiburua Senatus Populusque Romanus | |||
 Erromako Inperioa 395ean | |||
| Geografia | |||
| Hiriburua | Milan (395–402) Ravena (402–476) | ||
| Azalera | 2.000.000 km² | ||
| Ekonomia | |||
| Dirua | Follis, Siliqua, Solidus | ||
| Kultura | |||
| Hizkuntza(k) | Latina, Greziera eta beste hizkuntza batzuk | ||
| Erlijioa | Erromatar erlijioa eta Kristautasuna | ||
| Historia | |||
| Dioklezianoren Zatiketa | 285 | ||
| Constantino I.aren zatiketa | 337 | ||
| Valentiniano I.aren zatiketa | 364 | ||
| Teodosio I.aren zatiketa | 395 | ||
| Rumulus Augustulusen errendizioa | 476 | ||
Mendebaldeko Erromatar Inperioa[1] Erromatar Inperioko mendebaldeko erdia zen Dioklezianok 286an zatitu ostean Tetrarkia osatzeko. Handik aurrera, ekialdeko erdiarekin bat egin zuen enperadore batzuen agintepean, Konstantinorenean esaterako. Teodosio izan zen bi erdietan gobernatu zuen azken enperadorea. Hortaz, 395etik aurrera, Inperioa ez zen berriro batu.
Mendebaldeko Erromatar Inperioa ofizialki 476ko irailaren 4an desegin zen, Romulo Augusto azken enperadoreak abdikatu zuenean. Europako mendebaldean Erdi Aroa hasi zen honela. Ekialdeko erdiak Bizantziar Inperioa izena hartuta, 1.000 urte gehiago iraun zuen.
Erreferentziak
 |
Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Mendebaldeko Erromatar Inperioa  |