Metal lurralkalino

Wikipedia, Entziklopedia askea
Taldea →
↓ Periodoa
2
2 4
 Be 
3 12
 Mg 
4 20
 Ca 
5 38
 Sr 
6 56
 Ba 
7 88
 Ra 

Metal lurralkalinoak taula periodikoko 2. taldea osatzen duten elementuak dira: berilioa (Be), magnesioa (Mg), kaltzioa (Ca), estrontzioa (Sr), barioa (Ba) eta radioa (Ra) (nahiz eta azken hau ez den beti honela kontsideratzen, erradiaktiboa baita).

Aintzinaroan lur terminoa erabiliz deitu ziren gaur egungo hainbat elementu kimiko. Greziarrek uste zuten oinarrizko lau elementu zeudela eta inerte guztiei lur deitu zieten. Aristoteles, Paracelsus, John Becher eta Georg Stahlek izen hauek erabiltzen jarraitu zuten, ahalik eta lur elementuak hiru ataletan banatu ziren arte. Banaketa hau Antoine Lavoisierri egozten zaio. Berak idatzitako Traité Élémentaire de Chimie liburuan (1789) substances simples salifiables terreuses izendatu zituen, hau da, gatzak sortzen dituzten lur elementuak. Beranduago lur alkalinoak metal-oxidoak izango zirela proposatu zuen eta hau teoria bat baino ez zen. 1808an Humphry Davyk metalak lortu zituen lur alkalino ezberdinen elektrolisiaz.

Metal lurralkalinoen itxura: berilioa, magnesioa, kaltzioa, estrontzioa eta bariao.

Ezaugarriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • ns^2 da beraien konfigurazio elektronikoa.
  • Berilioa salbuespena izanik, gatz ionikoak sortzeko erraz erreakzionatzen dute halogenoekin.
  • Dentsitate baxuko zilar koloreko metal bigunak dira.
  • Bi elektroi dituzte azken energia mailan eta hauek galtzeko tendentzia dute
  • Guztiek balentzia +2 dute.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]