Oturuntza (Platon)

Oturuntza, jatorrizko grezieraz To Symposion eta latinez Convivium, Platonen solasaldietako bat da, K. a. 385-K. a. 375 urte bitartean osatutakoa. Ertain solasaldietako bat da, Platonen bere helduaroan idatzitakoa alegia, eta eros edo maitasunaren azalpen osotu bat eskaintzen du pertsonaia ezberdinen bitartez. Artearen inguruko hausnarketa sakona ere bada solasaldi honetan: maitasuna bilatzeak edertasunaren esentzia bilatzera darama azkenik.

Egitura

Oturuntza solasaldia sei logoi erotikoi edo maitasunari buruzko hitzaldik osatzen dute gehi Altzibiadesen azken hitzaldia. Sarrera gisa, Apolodorok Aristodemok kontatu ziona azaltzen du, Agatonen etxean egindako oturuntza baten kariaz (172a-174a), nola Sokrates Agatonen etxera heldu zen (174a-175c) eta Eriximakok maitasunari buruz solasean aritzeko nola proposatzen duen. Ondoren maitasunari buruzko sei hitzaldiak datoz, hizlariak hauek izanik: Fedro (178a-180b), Pausanias (180c-185c), Eriximako (185c-188c), Aristofanes (189c-193d), Agaton (194c-197e), Sokrates eta Diotima (199c-212b), Altzibiadesen azken hitzaldia (212c-222b) eta azken eszena (222c-223d).

Artikulu hau zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.