Perpinyàko geltokia

Wikipedia, Entziklopedia askea
Perpignango geltokia» orritik birbideratua)
Perpinyà
Geltokiko eraikina
Map
Kokapena
UdalerriaPerpinyà,  Katalan Herriak
Geltokiaren datuak
KodeaScript error: The function "sublength" does not exist.Script error: The function "sublength" does not exist.
Irekiera1858ko uztailaren 12a
Zerbitzuak Aparkalekua  Pertsonaldun txarteldegia Kotxe alokairua 
AldageltokiaTrena Autobusa 
Nasak4
Trenbideak6
JabeaSNCF
EragileaSNCF

Perpinyà Katalan Herrietako Rosselló eskualdeko tren geltoki bat da, Perpinyà udalerrian kokatuta dagoena.

Egoera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Geltokia honako burdinbide hauen ibilbidearen zati da:

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Trenbidea 1858an iritsi zen Perpinyàra, Narbonatik Perpinyàra doan trenbidearen trafikoari irekiera emanez, Narbona-Portbou burdinbidearen lehen atala. 1858ko otsailaren 20an martxan jarri zenean, Perpinyàko El Verneten dagoen behin-behineko geltoki batean gelditu ziren trenak, Tet ibaiaren gaineko zubia noiz bukatuko zain. Zubiaren lehen bidaia uztailaren 10ean izango da, eta hilaren 20an erabaki dute hiritik gertu dagoen baina harresietatik kanpo dagoen geltoki bat sortzea. Lehenengo eraikinak zurezkoak dira behin-behinean.[1]

1860an, R8BIS errepide ireki ziren, hiriarekin eta erdigunearekin lotura errazteko, geltokiaren inguruan eta bidean zehar baimenik gabe jarritako etxebizitzak eraikitzeko. Urbanizazioa antolatzeko, hiriak auzoaren lerrokatze plan bat ezarri zuen, baina zerbitzu militarrak eta harresiak garapenezko galga bat dira, hala ere, bide-lorpenek sustatua, hala nola talaia tunela, Sant Asisko auzoarekin harremana errazteko.[2]

1866ko martxoaren 21ean, linearen luzapenetik Cotlliurerainoko igarobide geltoki bihurtu zen, Midiko Konpainian. Luzapen horren eraikuntza-lanak Frantziar Estatuak finantzatu eta gauzatu ditu, bere garrantzia estrategikoagoa baita ekonomikoa baino. 1880ko hamarkadan auzoko giroa oso landatarra zen eta geltokiaren inguruko oinezkoentzako zirkulazioa arriskutsua zela uste zen, argi publikorik ez zegoelako eta, aldi berean, idi-talde ugari zegoelako.[3]

Abiadura handia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2004ko azaroaren 15a eta 2010eko abenduaren 19a bitartean Madril-Perpinyà abiadura handiko burdinbidea eraiki zen Perpinyà-Figueres tartea martxan jartzeko. Bartzelonarako eta Madrilerako abiadura handiko lotura 2013ko abenduaren 15etik aurrera egongo da bermatuta.[4]

Hegoalderako burdinbidea berria noiz irekiko zain, hiria geltokiko auzo historikoa berritzeko egitasmoari ekin zitzaion, Bassaren eta tren-geltoki zaharraren parean. Proiektua eraikin berri bat da, zaharra kontserbatzen duen bitartean, tren geltoki bat eta geltoki inguruko negozio auzo berri bat. Proiektua 2011an amaitu zen.[5]

Geltokia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Salvador Dalík bere inspirazioaren leku pribilegiatutzat jotzen zuen Perpinyàko geltokia : "Beti etortzen zaizkit Perpinyàko geltokian nire bizitzako ideiarik bikainenak, Perpinyàko geltokira heldu izana benetako buru-eiakulazio baten aukera da, garai hartan bere altuera espekulatibo handienera iristen zena. Unibertsoaren osaerari buruzko ikuspegi zehatza izan dut. Unibertsoa, existitzen den gauzarik mugatuenetako bat, neurri guztiak mantenduta, Perpinyàko geltokiaren antzekoa litzateke".[6]

1960tik aurrera, Dalík behin baino gehiagotan "unibertsoaren gune kosmiko" gisa hartu zuen geltokia, beste formula batzuen artean. Lehen aldiz aipatu zuen geltokia, estereoskopia hirugarren dimentsioa irudikatzeko baliabidetzat jo zuenean. Aipu hori 1983an René Thom matematikariarekin egindako "Arondo-laukoteari" buruzko hitzaldi batean eman zen berriro, eta honek ziurtatu zion margolariari "Espainia biratzen ari dela, ez hain zuzen ere Perpinyàko geltokia dagoen lekuan".

Bestalde, geltokiaren berritzeak margolariaren unibertsoko hainbat elementu integratzen ditu. 1982an, ezkaratzeko sabaia bere estiloan margotua dago (Jacques Charansonnetek margotutako Hooscheren maketa, SNCFren enkarguz), eta estazioaren aurreko zorua L'estació de Perpinyà margolanean oinarritua dago. 2010etik aurrera sortutako merkataritza-guneari "el Centre del Món" izena eman zaio (katalanez "munduaren erdigunea" esan nahi du). Hala ere, 2013ko amaieran daliniar sabaia ezabatuta geratu zen, zuriz margoturik.

Zerbitzuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. «El Vernet, Perpinyàko auzo bat.» histoireduroussillon.free.fr (Noiz kontsultatua: 2021-02-11).
  2. Palau, François, .... (). Railerra Frantzian : bigarren Inperioa. 3. liburukia, 1864-1870. F. et M. Palau ISBN 2-9509421-3-X. PMC 469550581. (Noiz kontsultatua: 2021-02-11).
  3. Cardenas, Fabricio. (). «Ekialdeko Pirinioetako paper zaharrak : trafiko arriskutsua Perpignango geltokiaren inguruan 1882an.» Vieux papiers des Pyrénées-Orientales (Noiz kontsultatua: 2021-02-11).
  4. (Gaztelaniaz) «Bartzelonako portuak Europako zabaleran esportatzen du» El País 2010-12-22 ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2021-02-09).
  5. Perpnyàko Udala - Geltokiko hiri-proiektua
  6. Salvador Dalí, jenio baten Egunkaria, Mahai biribila, 1964, 238 or. 1963ko irailaren 19an.

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]