Pugio

Wikipedia, Entziklopedia askea
Pugio batekin armatutako soldadua

Pugioa erromatar inperioko legioetako soldaduek, gutxi gorabehera K.a. 100. urtetik K. o. 100. urtera arte. Hispaniar herriek ere erabili zuten. Orriak, 24 zentimetroko luzera eta 6 zentimetroko zabalera izaten zuen. Oso arma egokia zen sastakatzeko, behar haina indarrez eginiko eraso batean, sare-kota bat zulatzeko gai ere bazena. Hau, erdialdean, orriari, erresistentzia eta irmotasuna ematen zion nerbio bat izatearen ondorio zen. Pugioa, arma laguntzaile bat zen, edo, baita ere, azkeneko baliabidea, eta bereziki gorputzean sartzeko egina zegoen.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]