Salomon van Ruysdael
Salomon van Ruysdael holandar pintorea izan zen (Naarden, 1600 - Haarlem, 1670).
Haarlemgo paisaia-margolarien taldeko kidea zen. Flandestar eta holandar pintura-tradizioari jarraituz, ikuspegiak margotu zituen, neguko paisaiak batez ere. Hasierako lanak 1627. urte ingurukoak dira, eta Van de Velde, Molyn eta Van Goyen maisuen eragin nabarmena dute. Van Ruysdaelen gai nagusiak ur bareko ibai-bazterrak dira, Van Goyenenak bezalaxe. Ruysdaelen teknika Van Goyenena baino mekanikoagoa eta monotonoagoa da, oro har. 1640tik aurrera, polikromia aberatsa, hotza, hasi zen erabiltzen; zeruak, berriz, argiak eta kolore gehiagokoak marrazten zituen, urdin argien gamakoak batez ere. Azken urteetako lanetan, Egmot-eko abadiako hondakinak obran (1664), esate baterako, osagai apaingarri eta dramatismo handikoak ikus daitezke. Horretaz gainera, 1650etik aurrera, egiturak handitzeko joera antzematen da haren lanetan. Urte horietakoak dira zenbait izadi hil; aipagarrietako bat Indioilarra (1661, Louvre) da. Ruysdaelek margolan ugari marraztu zituen, eta Europako museo nagusietan ikus daitezke. Lan nagusiak: Ibaiertza, Ibai-paisaia eta arrantzaleak, Postetxea, Herriko ostatua eta Ubide bat.
Erreferentziak
 |
Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Salomon van Ruysdael  |
- Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/27 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.