Salustiano Olotzaga

Salustiano Olotzaga
	; Irudi gehiago
Espainiako enbaxadorea Frantzian
; Ministro Kontseiluko Presidentea
; Madrilgo alkate
Espainiako enbaxadorea Frantzian
; Madrilgo gobernadore zibila
; Espainiako senataria
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Salustiano de Olózaga y Almandoz
Jaiotza	Oion, 1805eko ekainaren 8a
Herrialdea	Araba, Euskal Herria
Heriotza	Enghien-les-Bains, 1873ko irailaren 26a (68 urte)
Hobiratze lekua	Gizon Ospetsuen Panteoia
Familia
Seme-alabak	ikusi Elisa Olózaga Camarasa (en) ;
Anai-arrebak	ikusi José Olózaga Almandoz (en) ;
Familia	ikusi Marià Rius i Montaner (en) (suhi); Elisa Rius y Olózaga (en) (daughter's daughter (en) );
Hezkuntza
Heziketa	Zaragozako Unibertsitatea ; Unibertsitate Zentrala
Hizkuntzak	gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	diplomazialaria, politikaria, idazlea, abokatua, militarra eta filosofoa
Jasotako sariak	ikusi Urrezko Ardi-larruaren Ordenako zalduna ; Karlos III.aren Ordenaren Gurutze Handia ;
Kidetza	Real Academia Española; Historiaren Errege Akademia; Jurisprudentzia eta Legeriaren Errege Akademia; Zientzia Moral eta Politikoen Errege Akademia
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa	Alderdi Progresista

Salustiano Olotzaga Almandoz (Oion, Araba, 1805eko ekainaren 8a - Paris, Frantzia, 1873ko irailaren 26a) militarra, gaztelaniazko idazlea, abokatua eta politikaria zen.

Bizitza[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Filosofia ikasi zuen Zaragozan eta Madrilen, eta Zuzenbidea Madrilen. Liberal sutsua, Cadizko Gorteen alde egin zuen. Fernando VII.a Espainiakoa itzuli zenean, Donibane Lohizunera ihes egin behar izan zuen.

Fernando VII.a hil zenean itzuli eta Merkataritzako Arautegia berrikusteko batzordeko kide izendatu zuen alderdi liberalak. Mendizabalek Madrilgo Gobernadore Zibil izendatu zuen Olotzaga. Gero diputatu hautatu zuten, eta kargu hori izan zuen 1836tik 1873ra, hainbat etenaldirekin. 1837ko Espainiako Konstituzioa idazten lagundu zuen, eta Isabel II.a adingabearen tutore bihurtu zen.

Baldomero Esparteroren alde egin zuen, eta 1840an Parisa joan zen enbaxadore. Espartero erori eta Elisabet II.ak tronua lortu eta gero, Ministro Kontseiluko presidente izendatu zuten, koalizio aurrerazale-moderatuaren eskutik. Gobernu aurrerazale bat eratu zuen bere zuzendaritzapean, baina Parlamentuan eztabaida gogorrak gertatu ziren eta Elisabet II.a erregina gaztearen laguntzaz (14 urte besterik ez zituen erreginak) indargabetu zuen legebiltzarra. Moderatuek erreginaren gaztetasunaz baliatu zela leporatu zioten Olotzagari, eta kargua utzi behar izan zuen lehenik, eta Europara erbesteratu behar izan zuen ondoren.

Frantzian eman zituen zenbait urte, 1847an itzuli arte. Urte hartan diputatu hautatu zuten, eta hurrengo urtean aurrerazaleen buru zen Parlamentuan. Berriro enbaxadore izan zen Parisen. Unión Liberaleko batasunaren aurkako agertu zen, eta 1868an Madrila itzuli zenean uko egin zion behin-behineko gobernuan parte hartzeari eta Parisko enbaxadore izendatu zuten hirugarren aldiz. Han hil zen, Errepublika aldarrikatu eta handik gutxira. Hizlari bikaina izateaz gainera, Real Academia Española, Real Academia de la Historia eta Real Academia de las Ciencias Morales y Políticas akademietako kide izan zen.

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Aurelio Matilla, Olózaga. (El precoz demagogo), Compañía Ibero Americana de Publicaciones, S.A, Madril, 1933.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Salustiano Olotzaga

Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/26 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.

Datuak: Q959518
Multimedia: Salustiano de Olózaga y Almandoz / Q959518