Superarrautza

Wikipedia, Entziklopedia askea
Piet Hein-en letoizko superarrautza

Geometrian, superarrautza biraketa-solido bat da, superelipse bat bere ardatz nagusiaren inguruan biratzean sortzen dena. Superelipsoidearen kasu berezi bat da.

Elipsoide erregularra ez bezala, superarrautza egonkorra da gainazal lau baten gainean (zutik iraun dezake mahai gainean, adibidez).

Piet Hein (1905-1996) daniar poeta eta zientzialariak aurkitu zuen superarrautza, superelipse batetik abiatuta.

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]