Ulrike Ottinger

Ulrike Ottinger
	; Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Konstantza, 1942ko ekainaren 6a (81 urte)
Herrialdea	Alemania
Hezkuntza
Heziketa	Municheko arte ederren akademia
Hizkuntzak	alemana
Jarduerak
Jarduerak	film-zuzendaria, gidoilaria, argazkilaria, argazki-zuzendaria, margolaria eta zinemagilea
	Parte-hartzailea Documenta 11 (en) ; Tabakalera ;
Enplegatzailea(k)	European Graduate School (en)
Jasotako sariak	ikusi Cross of the Order of Merit of the Federal Republic of Germany ;
Kidetza	Berlingo Arteen Akademia
	ulrikeottinger.com…

Ulrike Ottinger (Konstantza, Alemania, 1942ko ekainaren 6a) zinema zuzendaria da. Berak esana da:

«

Oso gazte hasi nintzen, nire amak, bere lanbidea zela eta, asko bidaiatu behar izaten zuen, eta txikitan harekin bidaiatzen nuen. Bederatzi urte betetzean, Kodak Retina kamera txiki bat oparitu zidan. Argazkiak egin niezazkiokeen ezagutzen nuen jende interesgarri hari guztiari.

Halaxe hasi nintzen "bestea"ren berri izaten. Gero antzerkia egiten jardun nuen, Konstantzan. Garai hartan zuzendari asko zeuden emigraziotik itzuliak, frantziar kultura asko zegoen nonahi, frantziar militarrek Konstantzan zutelako kuartela.

Aita margolaria zenez, harreman estua geneukan artistekin. Baina gero denbora asko behar izan nuen benetan zer nahi nuen erabakitzeko. Parisera joan nintzen, eta margolari moduan hasi. Geroago, garai hartan frantsesez "action" esaten zitzaiona egin nuen, ondoren performance bihurtuko zena. Parisen interes handia hartu nuen zineman.

»

Ulrike Ottinger^[1]

Filmografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Laocoon and Sons
Madame X
Ticket of no Return
Dorian Gray in the Mirror of the Yellow Press
Zwölf Stühle Hamabi eserleku
Südostpassage. Südost pasartea. Eine Reise zu den neuen weißen Flecken auf der Landkarte Europas
Freak Orlando. Eine künstlerische Gesamtkonzeption
Countdown

Kritika[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2004an Ottinger lanei buruz "Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia"-ko audio-bisualen departamentuak horrela esan zuen: En la obra de Ottinger la realidad sólo es un aura. Cada imagen es una sorpresa y los filmes funcionan como subtexto de diferentes temas, desde los prejuicios sociales hasta el ostracismo, desde los rituales de poder hasta la muerte. Su reapropiación de la estética del narcisismo desde un discurso feminista hace su obra muy inusual y enormemente diferente de la realizada por muchas mujeres, por lo general documentales centrados en cuestiones propias del universo femenino, como maternidad,prostitución, racismo o explotación económica.