Zaraitzuera

Wikipedia, Entziklopedia askea
Zaraitzuko hizkera» orritik birbideratua)
Zaraitzuera
zaitzuera — uskara
Zaraitzuera, eremu euskaldunaren barruan
Sailkapena
EuskalkiaEkialdeko goi-nafarrera
Kokapena
Egoera
Estatusberehalako desagerpena

Zaraitzuera (zaraitzueraz: Zaitzuera) ekialdeko goi-nafarreraren azpieuskalki bat da, Nafarroa Garaiko Zaraitzu (zaraitzuera: Zaitzu) ibaxako berezko euskalkia. Pirinioetako Aezkera eta Erronkaribarrera euskalkien artean dago, nafar-lapurtera euskalkitzat hartzen den arren.

2007ko udazkenean, 2 zaraitzuerazko euskaldun behintzat baziren Otsagin eta Eaurtan, baina horietako bat besterik ez zen 90 urtetik beherakoa.

Herriko hizkeraren aztarna anitz dago Zaraitzuko toponimian, esaera zaharretan eta eguneroko hainbat hitzetan.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Apogeoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

XVIII. mendean, idazki erlijiosoak ditugu: Itzalleko eta Orontzeko ikasbideak eta Jose Maria Satrustegik argitaratu idazkiak.

XIX. mendean, idazki erlijiosoekin batera, Luis Luziano Bonaparteren ikerlanak ditugu. Eaurtako Pedro Jose Sanperrek Done Matairen ebanjelioa itzuli zuen eta Jose Urrutiak, Arturo Campionen Orreaga balada.

Luis Luziano Bonapartek, 1869an, Zaraitzuko herri guztiak sailkatu zituen, behe-nafarrera euskalkiko ekialdeko azpieuskalkian.[1] Pedro Irizarren kalkuluen arabera, 1860 eta 1870 artean 3 137 euskaldun inguru egongo ziren Zaraitzun, guztiak zaraitzuera hiztunak.[2]

Gainbehera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

XX. mendea

1904an, Iruñeko gotzaindegiko Elizaren Gida eta langileen egoeraren arabera, 1904ko irailaren 1ean, Zaraitzuera hitz egiten zen Erroibarko herri guztietan, Itzaltzutik Uskartzera.

Ziriako eta Federiko Garraldak Euskal Esnalea aldizkarian hainbat artikulu idatzi zituzten ibarreko hizkeran 1911tik 1925era arte, gai askotarikoak jorratuz: ipuinak, igarkizunak, kontakizunak, historia, abereak, ohiturak eta haur jolasak. Azkuek euskal folklorea eta etnografiari buruzko ikerketan Zaraitzuko erran zahar, kantu eta ipuinak jaso zituen, hala nola hitz asko bere hiztegian ere.

Luze Irigarairen 1935eko datuek, biztanleriaren datuekin konbinatuta, adierazten dute urte horretan Zaraitzuko 1 539 euskaldun izango zirela, guztiak ere erroibarrera hiztunak.

1930eko hamarkadan, Zaraitzuko azpieuskalkiak bere nagusitasuna galdu zuen gaztelaniaren mesedetan, asmo politikoko (Frankismoa) eta izaera ekonomikoko hainbat inguruabar sozialengatik, gaztelaniaren aurrerabidea errazten zutenak. Borondatezko berezko hizkuntzaren galera hori euskaraz hitz egiteko debekuarekin batera gertatu zen. Hala, 1937an erabat debekatu zen bide publikoan euskaraz hitz egitea. Hurrengo urtean, euskara erregistroetatik kanpo uzten da, eta horren atzetik daude auzitegiak, saltokiak, eskritura publikoak, aldizkariak, eskolak, irratiak... Horrela, herri landatarrenetan, edo batzuetan ezta hori ere, euskara familiartera bakarrik baztertuta geratu zen.

Ondorioz, 1970ean beste zenbaketa bat egin ondoren, Zaraitzuko 330 euskaldun zaraitzuera mintzo ziren.[3]

Koldo Mitxelenak 1958tik aurrera euskalkia sakonki aztertu zuen. Jose Estornes Lasak Zoilo Mosoren kontakizunak jaso zituen 1969an. Koldo Artolak 1975 eta 1992 artean Zaraitzun bildu ahozko testigantzak argitaratu ditu. Itxaro Bordak bere Bakean ützi arte (1994) liburuan Itzaltzuko pertsonaia dakar, Joana Garralda, Zaraitzuko euskaraz mintzo dena.

XXI. mendea
"Uskaraz ikas eta dosta" leloa, Otsagiko ikastola batean

Aitor Aranak Zaraitzuko euskaldunen testigantzak jaso zituen. Egun, ez dago ia hiztunik eskualdean. Hala ere, Aitor Aranak Zaraitzuko hiztegia argitaratu zuen eta hurrengo urtean gramatikako liburua; era berean, testuak itzuli ditu, bai eta ibarrean ikastaroak eman ere. Aipatzekoa da halaber Iñaki Camino ikerlariaren lana.

2003an, Asisko Urmenetak, Marc Armspachek eta Jokin Larreak Gartxot komikia argitaratu zuten, Zaraitzuko uskaraz idatzirik.

250 urtetik hona jasaten ari zen euskalduntze-ezaren prozesua 2000ko hamarkadan iritsi zen bere punturik kritikoenera, eta Zaraitzun zaraitzueraren kontserbazio-egoera kritikoa izan zen. 2007an apenas gelditzen zen Zaraitzuko uskara garbia eman zezakeen euskaldun zaharrik: Otsagiko Pedro Juan Zoco eta Eaurtako Mari Cruz Esarte baino ez, segur aski.[4]

Kontserbatutako testuei eta egindako ikerketei esker, eta bailaran euskara batua ezagutzen duten gazteen ehuneko handiari esker, azpieuskalkia berreskuratu ahal izango litzateke. Zaraitzuerako ikastaroak egin dira jada, eta batuaren gaur egungo hiztunek barietatea hartzen badute, Zaraitzuko uskararen erabilera zabaltzen den heinean, zaraitzueraren eta euskara batuaren arteko elkargunea gertatzen da, euskararen beste azpieuskalkiekin gertatzen ari den bezala, eta, beraz, zaraitzueraren irakaskuntza ondorio praktikoetarako alferrikakoa da, hiztun potentzialak batuaren hiztunak baitira eta azkenean hiztun bihurtzen baitira.

Ezaugarriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ahoskera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bokalak
  • ea > ea, ia: emaztea,emaztia.
  • ee > ee, ie: berzeen,berzien.
  • oa > oa, ua: ardoa,ardua.
  • Sinkoparen maiztasuna handia da, hau da, bi kontsonanteren arteko bokala galtzen da: zra, gra 'zara, gara', egitra 'egitera', kontra 'honetara', bukatrik 'bukaturik', zren 'ziren'.
Batzuetan, bi bokalen arteko -r- galtzen da halaber: ikusien 'ikusiren', mutilan 'mutilaren', diabruandako 'deabruarendako'.
  • Euskara batuan ei diptongoa duten hitz batzuek oi forma dute inoiz: zoin 'zein', odei, odoi 'hodei', zemat, zomat 'zenbat'.
  • Bokal artean u bokalak b kontsonantea ematen du: gaba 'gaua', gaberdi 'gauerdi', dabe 'die' (daue).
Kontsonanteak
  • j- eta ih-, hitz hasieran, x- bilakatzen dira: xakin 'jakin', xin 'jin', xan 'jan', xei 'jai', xarduki 'iharduki', xardetsi 'ihardetsi'.
  • Orokorrean, h ez da ahoskatzen, baina erakusleetan, horren ordez k- agertzen da: kau, kori, kura; berdin leku adberbioetan: kemen / keben / ken, kor, kan... baita haien eratorrietan ere: kainberze, konengatik, e.a. Singularreko bigarren pertsonan batzuetan y dugu: yut 'haut', yuen 'huen'. Hitz batzuetan, bokal ezberdinen artean mantendu da, -g- ahoskapenaz: agoa 'ahoa', ugalde 'uhalde'; baina Zaraitzuko iparraldean bokal ezberdinen arteko ia kasu guztietan mantendu da: logi 'lohi', xagu 'xahu', begi 'behi', begarri 'beharri', ogatze 'ohatze'.
Bustidura
  • Normalean in, il multzoak ez dira soinu bustiaz ebakitzen: mina, mila, ilargi, baina bai ain, ail multzoak: gañan 'gainean', añari, 'ainari, ainara, enara'.

Morfologia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Izenak
  • NOR: -RA singularra -a bukaera duten hitzetan: Artu ginuen tranbiara, eskolara bukatzen zelarik baina tranbia bat, eskola bat.
  • Objektu zuzenak artikulurik bage erabiltzeko joera du: zen Otsagiko, edaten ginuen ur.
  • NONDIK: singularrean -(e)RIK izen berezia denean, -(e)TIK izen arrunta denean: Ezkarozerik eta menditik, pluralean -ETARIK: karriketarik ebiltzen da.
  • NORA: -(e)RA izen bereziek, -(e)ALA arruntek: Ezkarozera eta erriala, oianeala.
  • NORI: singularrean -ARI, pluralean -ER: lagunari eta laguner.
  • NORENDAKO (norentzat): singularra -ARENDAKO eta plurala -ENDAKO.
  • Bizidunekiko deklinabidean -GAN atzizkia ez ezik, BAITAN ere erabiltzen da: gugana edo gure baitara, zuganik edo zure baitarik.
  • Gaztelaniazko -ón > -io mailegu zaharretan: arrazio 'arrazoi', montio 'montoi'.
  • Gaztelaniazko -ón > -oe, -oa mailegu guti batzuetan: Arague, Aragua 'Aragoi'.
  • Gaztelaniazko -ón > -on mailegu berrietan: sason 'sasoi', xabon 'xaboi', kamion 'kamioi'.
  • Gaztelaniazko -ción > -zione: afizione 'afizio', inyekzione 'injekzio', diputazione 'diputazio'.
  • -XKO atzizki txikigarria: pajexko 'pajetxo', zatixko 'zatitxo', gorrixko 'gorritxo', txakurko 'txakurtxo'.
  • Nihaur, guhaur edo zuhaur moduko izenordain indartuak erabiltzen dira.
  • Ihor, ior, iyor, yor, ('inor', 'nehor') izenordea du.
  • Zenbakiak: bat, bida, irur, laur, borz, sei, zazpi, zortzi, bedratzi, amar, ameka,....
Aditzak
  • Partizipioa -(r)IK eta, batzuetan, -TA: bukatrik / bukatuta, xakinik / xakinta vs. bukatua, jakina.
  • Aditzen plurala egiteko -E edo -IE erabiltzen da: die 'dute, zien 'zuten', zinien 'zenuten', zintzaen, zintzaien 'zineten', dabe, dauie 'die'.
  • NOR-NORI-NORK adizkietan, ekialde osoan erabiltzen den *eradun erroa -AU- bilakatu da: dauzut 'dizut', dadaie 'didate', dabet 'diet', zaukun 'zigun'.
  • Aditzen geroaldia beti -(r)EN atzizkiaz osatzen da: eginen dut, emanen dauzut... eta baita: ekusi(r)en (du)zu 'ikusiren duzu' oritren zra eta oritien zra 'oroituren zara'.
  • Zuka edo zuzka, errespetuzko tratamendua: erran ziakozun 'erran zion', xin (di)zu 'jin da', argitzen dizie 'argitzen dute'.
  • Xuka edo xuxka, maila berekoen arteko tratamendua: erman diabexut 'eraman diet', fan nixu 'joan naiz'.
  • Hika, gazteagoekin erabiltzen den tratamendua: i iz 'hi haiz', yintzan 'hintzen', yuen 'huen', yut 'haut'.
  • Ahalerazko formak -*IRO- zein -*EZA- erroaz osa daitezke: dezaket, droket, doket edo dauket.
  • -(e)NEZ atzizkia: Ez dakiat orai xeiak bukatu drenez.

Hiztegia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Askotan, hiztegia ezberdina da herri batetik bertzera. Hemen hitz ezagun batzuk baino ez ditugu zerrendatu:

  • abari: afari.
  • aditu: aditu, ulertu, konprenitu.
  • agitu: agitu, gertatu.
  • aitatto / aitaborze: aitona, aitita, aitatxi, aitajaun.
  • alke: ahalke, lotsa.
  • altxatu: gorde.
  • altzin: aitzin, aurre.
  • amatto / amorze / amiña: amiña, amona, amama, amatxi, amandre.
  • anitz: anitz, asko, oso.
  • apal: apal, behera.
  • arroitu: arroitu, burrunba, zarata.
  • artio: artio, arte.
  • atze: ahantzi, atzendu, ahaztu.
  • azkar: azkar, indartsu.
  • baratu: baratu, geratu.
  • batzarre / bilgo: batzar, bilera, bilkura.
  • bedatse: bedatse, primadera, udaberri.
  • begiratu: zaindu.
  • bellitu: iratzarri.
  • berere: bederen, badere, behintzat.
  • berze: bertze, beste.
  • betarte: begitarte, musu, bisaia, aurpegi.
  • bexko: pertz.
  • bezala/lez: bezala, legez.
  • denbra: denbora.
  • dostatu: jostatu, jolastu.
  • ebli: ibili.
  • edeki / iriki: ireki.
  • egun: egun, gaur.
  • ele / itz: hitz, ele, berba.
  • elki: ilki, jalgi, atera, irten.
  • emaro: emaro, emeki, astiro.
  • eraugi: ekarri.
  • erden: ediren, topatu, kausitu, aurkitu.
  • erman: eraman.
  • ertsatu: hertsatu, estutu
  • ertsi: hetsi, itxi, hertsi, estu.
  • etse: etxe.
  • ezari/eseri: ezarri, jarri, ipini.
  • ezne: esne.
  • fan: joan.
  • fite: fite, arin, bizkor, azkar.
  • galdegin: galdegin, galdetu.
  • gaminta: ganibet, aizto.
  • gaur: gau honetan.
  • gaxtoa: txarra.
  • gibel / gible: gibel, atze, oste.
  • goiti: goiti, gora.
  • goratu: goratu, altxatu.
  • guti: guti, gutxi.
  • guzi: guzi, guzti.
  • ilargi / ilaski: ilargi.
  • kario: kario, garesti, karu.
  • katulu: katilu.
  • kiskolde: zilbor.
  • korte / itegi: heia, korta, abeltegi, ukuilu.
  • kuek: hauek.
  • laronbat: larunbat.
  • leo / lego: leiho.
  • lili / lore: hlili, lore.
  • lotsa: lotsa, beldur, ikara, izu.
  • mirigin: ikusmiratu, aztertu, miratu, so egin, begiratu.
  • noiznahi den: noiznahi, edonoiz, noizgura.
  • oritu: oroitu, gogoratu.
  • orma: izotz, lei, jela.
  • oron: ordu.
  • orzegun: ortzegun, ostegun.
  • orzilare: ortzirale, ostiral.
  • pe: behe, azpi.
  • sauntsi: jaitsi.
  • sobra: sobera, gehiegi.
  • txikin: txiki.
  • ugalde: ugalde, ibaia.
  • urran: hurran, hurbil.
  • xarduki / xardoki: iharduki, hitz egin.
  • xei: jai.
  • xin: jin, etorri.
  • xuntatu: juntatu, bildu, elkartu.
  • yago / geago / deago / diago: gehiago.
  • ziek: zuek.
  • zomat: zenbat.

Gainera, herri gehienek zaraitzueraz dute izen tradizionala, eta gaur egungoak, euskara batuaz:

Konparaketa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Horiek bat datoz, alderdi fonetiko txikiren bat izan ezik, Koldo Artolak urte batzuk geroago bildutakoekin. Hemen Aezkera eta Erronkaribarrera pareko euskalkietarekin batera aurkezten dira, bertan zaraitzuera sartu baitzen hasiera batean.

Euskara batua Zaraitzuera Aezkera Erronkaribarrera
naiz
zara
da
gara
zarete
dira
niz
zra
da
gra
zradie
dra
niz
zira
da
gira
zirate
dira
naz
zra
da
gra
zrei
dra
nintzen
ziren
zen
ginen
zineten
ziren
nintzan
zintzan
zen
gintzan
zintzaien
zren
nitze
zine
ze
gine
zinate
zire
nintzen
zintzen
zen
gintzen
zintzein
zren

Testigantzak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kontu bat Jaurrietako katixima
"Xardoki zien taberna batian bizpur gizonek, beti zaudela ontarzunik gabe, eta fan biar ziela ya ilaskian zomait mina edo alor on erdetzen zien.

-Eta nola iganen gra ilaskiala? –erran zuen batek.

-Aisa da kori ene ustian –erran zuen berze batek.

-Nola?

-Egin zagun konporta anitz ta eserita bata berzian gañan, eldren gitra aisa.

Asi zren konporta egitra, eta bi urteren buruan asi zen lana. Konporta ta konporta, eser tzien guziak bata berzian gañan. Eldu zren anitz goiti eta azkenian konporta bat faltatzen zen.

-Zer egin biar dugu orai? -zauden gizonak arritrik. Arrizio barnian fan zren Juanis Iriartekongana erranez zer agitzen zen konportekin.

Orduan erran zuen Juanis Iriartekok:

-Kor, obenena da gentzia apaleko konportara eta gañan esertzia.

Aski zen Juanis Iriartekon errana. Fan zren gure gizonak, eta azken konportara esertzeko ilaskiala eltzeko, gendu zien apalekua; eta, zer agitu zen?

Guziak erori zrela lurriala."

"1ª Fatendena señalatric asteriscoz* zú añadicio

Aita Asteteren Catecismoari.

2ª Escoletan eta fielen instrucioarendaco icasienzu ongui pertenecicenduena Aita Asteteren Catecismoari eta añadicio señalatuac (curuceaz)+:

añadicio señalatuec asteriscoz* cervitzatrencie

Aita Asteteren esplicacio obenenarendaco, eta daudenendaco alcinatric Catecismoaren restantean."

Federiko Garralda (1917, Otsagabia) Jaurrietako katixima (XVIII. mendea). Egilearen oharrak.

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Aditzak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Atsotitz eta ohiturak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Intza, D (1974). Naparroa-ko euskal-esaera zarrak, Bianako Printzea Erakundea.

Azterketa dialektologikoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Bonaparte, L L (1863). Carte des sept provinces basques montrant la délimitation actuelle de l’euscara et sa division en dialectes, sous-dialectes et variétés, Luis Luziano Bonaparte.
  • Bonaparte, L L (1872). Études sur les trois dialectes basques des vallées d’Aezcoa, de Salazar et de Roncal, tels qu’ils sont parlés à Aribe, à Jaurrieta et à Vidangoz, Luis Luziano Bonaparte.
  • Camino, I (1997). Aezkoako euskararen azterketa dialektologikoa, Nafarroako Gobernua.
  • Mitxelena, K (1967). "Notas fonológicas sobre el salacenco", Julio de Urquijo Euskal Filologiarako Mintegiaren Urtekaria (ASJU), 1.
  • Zuazo, K (2003). Euskalkiak. Herriaren lekukoak, Elkar.

Bideoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hiztegiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Idazkiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ikasteko liburuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Arana, A (2002). Zaraitzuko Uskara. Zaraitzuera ikasteko liburua, Nafarroako Gobernua eta Hiria Liburuak.

Kantuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Komikiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Nobelak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Soinu-grabazioak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Transkripzioak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Luis Luziano Bonaparte. Carte des Sept Provinces Basques, montrant la delimitation actuelle de l´euscara, et ses divisions en dialectes, sous-dialectes et varietés, 1863.
  2. Pedro Irizar. «Los dialectos y variedades de la lengua vasca. Variedades desaparecidas y variedades amenazadas de rápida extinción. Su evolución en el transcurso de un siglo» [Contribución a la Dialectología de la lengua vasca, t. I, pp.241-267. Batez ere: pp.251, 257, 260-261]
  3. Pedro Irizar. «Los dialectos y variedades de la lengua vasca. Variedades desaparecidas y variedades amenazadas de rápida extinción. Su evolución en el transcurso de un siglo» [Contribución a la Dialectología de la lengua vasca, t. I, pp.241-267. Batez ere: pp.251, 257, 260-261]
  4. «Bitxikeriak» Erroibarko Udala (Noiz kontsultatua: 2021-09-03).

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]