2011ko Italiako Giroa
| |||
_2.jpg) | |||
| Datu orokorrak | |||
| Lasterketa | 94. Italiako Giroa | ||
| Txapelketa | 2011 UCI World Tour 2.UWT | ||
| Etapak | 21 | ||
| Datak | maiatzak 7 – 2011.eko maiatzak 29 | ||
| Luzera | 3.469 km | ||
| Herrialdea |  Italia Austria | ||
| Irteera-lekua | Venaria Reale | ||
| Helduera-lekua | Milan | ||
| Taldeak | 23 | ||
| Parte-hartzaileak | 207 | ||
| Amaitu dutenak | 159 | ||
| Emaitzak | |||
| Txapelduna | Michele Scarponi (Lampre-ISD) | ||
| Txapeldunordea | Vincenzo Nibali (Liquigas-Cannondale) | ||
| Hirugarrena |  John Gadret (AG2R La Mondiale) | ||
| Puntukako sailkapena | Michele Scarponi (Lampre-ISD) | ||
| Eskalatzailerik onena | Stefano Garzelli (Acqua & Sapone) | ||
| Sprinter onena | .svg){kind=small} Jan Bakelants (Omega Pharma-Lotto) | ||
| Gazte onena |  Roman Kreuziger (Astana) | ||
| Talderik onena |  Astana | ||
 | |||
| ◀2010 | 2012▶ | ||
 | Dokumentazioa  | ||
_pictogram.svg){kind=small}
2011ko Italiako Giroa Itzuli Handi honen 94. edizioa izan zen. 2011ko maiatzak 7 eta 29 artean ospatu zen 3469 kilometroko ibilbidea eginez (hasiera batean 3494,5 aurreikusita zeuden, baina 14. etapa arrazoi logistikoengatik laburtu behar izan zen) Venaria Reale eta Milan artean.
Edizio honek hiru erlojupeko izan zituen (bat taldekakoa eta beste bat kronoigoera). Lehen astea, ohi bezala, esprinterrentzat bikaina izan zen. Zazpigarren etapatik aurrera mendia hasi zen, Maddalonin hasi eta mendate tontorrean amaitu zen 110 kilometroko etapa batekin hasiz. Ondoren, 13. eta 14. etapetan Austrian sartu zen lasterketa, non mendi altuko bi etapa ospatu ziren. Gainera, aurreko edizioan bezala, asfaltatu gabeko zatiak igaro ziren, 5. etapan (non zatirik zailenak igaro ziren) eta 14. eta 20. etapetan (Crostis eta Finestre mendateak ez baitzeuden erabat asfaltatuta). Alabaina, azkenean Crostiserako igoera bertan behera utzi zen jaitsieraren egoera kaxkarraren ondorioz (ikus Crostisen ezabatzea sekzioa).
Prentsa espezializatuak historiako zailenetako bat bezala katalogatu zuen edizio honen ibilbidea jakin zenetik, 2010eko urrian, nagusiki bere luzeragatik (3494,5 kilometro) eta ia osorik eskalatzaileei zuzendutako bere ibilbideagatik (21 etapetatik 18k esprint masiboa eragozten zuten mendateak zituzten. Exigentzia eta bertikaltasun gehiegizko ibilbidea Team Sky taldeko kirol zuzendaria zen Sean Yatesek "basati" bezala katalogatu zuen, honen ondorioz, edozein txirrindularirentzat 2011ko Frantziako Tourra 2011ko Giro hau irabaztea baino erraz eta onuratsuagoa izango zela zioten kritikak eragin zirelarik.
Lehen aldiz urte askoan mendateen ohiko katalogazioa erabili zen (1., 2., 3. eta 4. mailakoak) soilik koloreak erabili ordez. Hala eta guztiz ere, oraingoan ere ez zen Maila Berezi maila erabili, honen ondorioz, mendate gehienak katalogazio hau erabiltzen duten beste lasterketa batzuetan egongo liratekeena baino maila bat beherago katalogatuak egon zirelarik.
3. etapa Wouter Weylandt txirrindulari belgikarra hil zen Passo del Bocco mendatearen jaitsieran erorketa oso larri bat jasan ondoren, Mezzanegotik gertu (ikus "Wouter Weylandten heriotza" sekzioa).
Hasiera batean, edizio honen garailea Alberto Contador madrildarra izan zen (bi etapa eta puntukako sailkapena ere irabazi zituena), baina, Contador auziaren ondorioz kanporatua izan zen (ikus "Alberto Contador eta Contador auzia" sekzioa). Honen ondorioz, garailea, azkenean, Michele Scarponi izan zen (Contador kanporatua izan ondoren puntukako sailkapena ere irabazi zuena, podiumean Vincenzo Nibali eta John Gadret lagun izan zituelarik.
Gainontzeko sailkapenen garaileak honakoak izan ziren: Stefano Garzelli mendikoan, Roman Kreuziger gazteenean, Jan Bakelants tarteko helmugetan eta Astana taldekakoan.
Talde parte-hartzaileak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
UCI ProTour mailako 18 taldeek (euren partehartzea ziurra eta derrigorrezkoa baitzen) eta Profesional Kontinental mailako beste lauk parte hartu behar zuten, horietako bi, Androni Giocattoli-C.I.P.I eta Farnese Vini-Neri Sottoli finkoak zirelarik, eta gonbidatzeko falta ziren beste biak Acqua & Sapone, Colnago-CSF Inox eta Geox TMC taldeen artetik aukeratu beharko ziren. Alabaina, azkenean, UCIk hiru taldeak gonbidatzeko baimen berezi bat eman zuen, hala lasterketa profesionaletarako ezarritako 200 txirrindulariko muga gaindituz.
Aukeraketa honen ondoren 207 txirrindularik parte hartu zuten 9 txirrindulariko 23 taldetan banatuta: ProTour Mailako 18 eta Profesional Kontinental Mailako beste 5: (Androni Giocattoli-C.I.P.I, Farnese Vini-Neri Sottoli, Acqua & Sapone, Colnago-CSF Inox eta Geox TMC. Edizio hau hasi zuten 207 txirrindularietatik 159k lortu zuten lasterketa amaitzea. Taldeak honakoak izan ziren:
Etapak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Sailkapenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Sailkapen orokorra[aldatu | aldatu iturburu kodea]
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Iturria : ProCyclingStats | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Puntukako sailkapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Mendiko sailkapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Gazteen sailkapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Taldekako sailkapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
| ||||||||||||||||||||||||||||
Sailkapenen eboluzioa[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Wouter Weylandten heriotza[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Hirugarren etapan, Reggio Emilia eta Rapallo artean korritu zena, Leopard Trek taldeko Wouter Weylandt belgiar txirrindulariak erorketa oso larri bat jasan zuen Passo del Bocco mendatearen jeitsieran, berpizte kardiopulmonarra behar izan zuelarik, baina ezin izan zituen garezurrean jasan zituen kalte larriak gainditu eta erorketa honen ondorioz hil zen handik minutu gutxira. Lehen une baten bere kabuz arnasa hartzen zuela adierazi bazen ere.
Txirrindulari honen heriotzaren ondoren zenbait informaziok Weylandt Giroan lesionatutako Daniele Bennatiren ordez sartu zela aipatu zuten, baina ez zen hala, Weylandt bere taldeko aurrehautatuen artean baitzegoen, Daniele Bennatiren ordez Brice Feillu sartu zelarik.
Hurrengo etapan, Giro honetako laugarrena, txirrindulari guztiak pelotoian batuta joan ziren etapa osoan zehar, eta helmugan, bere taldeko txirrindulari guztiak, bere lagunik onena zen Tyler Farrarrekin batera, eskutik helduta sartu ziren belgiar txirrindularia oroituz.
Costisen ezabaketa[aldatu | aldatu iturburu kodea]
14. etapa ospatu baino egun bat lehenago etapa horretako azkenaurreko mendatea izan zen Crostisen igoera eta jeitsiera ezabatu ziren etapako ibilbidetik (batez ere behin tontorrera iritsi ondoren zeuden asfaltatu gabeko zatiengatik). Honek etapa 20 kilometrotan laburtzea suposatu zuen, alternatiba bezala bigarren mailako Tualis mendatea gehituz.
Protestak Tualisen eta etaparen beste laburtze bat[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Alabaina, eta tifosien kexuen aurrean, etapa beste 24,5 kilometro laburtu behar izan zen, Tualiseko mendatea igarotzea eragotziz, bertan zaleek lasterketa moztuko zutela aurreikusita baitzegoen. Erabaki hau etapa jada korritzen ari zela hartu zen mendate horretatik igaro baino minutu batzuk lehenago protesta horiek beste toki batera joatea eragozteko. Hala, txirrindulariek zuzenean Ovarorako bidea hartu zuten Monte Zoncolan igotzeko.
Viscontiri zigorra 17. etapan[aldatu | aldatu iturburu kodea]
17. etapan, Tiranon amaitu zena, Giovanni Visconti izan zen helmuga lerroa gainditu zuen lehena, baina Diego Ulissi legez kanpo alboratu zuen, eta, ondorioz, Pablo Lastras espainiarra, honen ondorioz Visconti kanporatua izan zelarik. Hiru hauek ihes eginda zihoazen lasterketa buruan, eta, beraz, Visconti hirugarren postura atzeratzea erabaki zen.
Ereserki okerra Milanen[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Edizio honen hasierako garailea Alberto Contador izan zen, eta Milaneko podiumean ez zuen egungo Espainiako ereserkia entzun, letrarik ez duena, baizik eta José María Pemánen 1928ko letradun bertsioa.
Ez zen Alberto Contadorri halakorik gertatzen zitzaion lehen aldia, 2009ko Frantziako Tourra irabazi zuenean ere, Espainiako ereserkia entzun beharrean Danimarkakoa entzun behar izan baitzuen.
Alberto Contador eta Contador Auzia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Alberto Contadorrek lasterketa honetan eta parte hartu zuen gainontzeko urteko lasterketa guztietan antidoping kontroletan positiborik eman ez zuen arren, 2012ko otsailak 6an, UCIk, Kirol Arbitrajearen Auzitegiak hala esanda, madrildarrak 2011n lortutako emaitza guztiak baliogabetzea erabaki zuen 2010eko Frantziako Tourrean klenbuterolagatik emandako positiboaren ondorioz.
Beraz, ofizialki, Contador Giroko sailkapen guztietatik kanporatua izan zen "0 DSQ" (kanporatua) adierazpenarekin, baina etapetako eta azken sailkapenetako puntuak eta denbora adieraziz. 9. eta 16. etapak irabazi zituen, 8., 13., 14. eta 19. etapetan bigarren amaitu zuen, 15. eta 21.etan hirugarren eta 11.ean bosgarren amaitu zuen. Horiek izan ziren bere emaitzarik nabarmenenak. Gainera, azken sailkapenetan, sailkapen nagusia eta puntukako sailkapena irabazi zituen eta mendikoan bigarren amaitu zuen. Bere emaitza partzial guztiak baliogabetuak izan ziren eta bere postua betetzeke geratu zen garaipena lortu zuenetan izan ezik, non bigarrenak bere postua hartu zuen, bigarren postua betetzeke geratuz, eta azken sailkapenetan madrildarraren kanporaketak bere atzetik geratu ziren guztiek postu bat irabaztea suposatu zuen. Bere partehartzeak soilik taldekako sailkapenean eragina izan zuelarik, txirrindularien kanporaketa kasu hauetan ohikoa den bezala.
Zigor honek ez zuen UCI World Rankingean inongo eraginik izan, zigor hau ezartzea erabaki zenerako 2011ko denboraldia jada amaitua baitzen. Alabaina, UCIk Saxo Bank-Sungard taldea UCI ProTour mailako talde bezala kanporatzea aztertuko zuela iragarri zuen, Albertok taldeak 2012an maila horretan egoteko zituen puntu guztien %68a lortu baitzituen.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ 1ean amaitutako zenbakiak, taldeko ustezko liderra, Alessandro Ballanentzat izan behar zuen, baina ustezko doping kasu baten ondorioz Chris Bertongati aldatua izan zen, 1ean amaitutako zenbakia honentzat izan zelarik, liderra izan ez arren.
- ↑ 1ean amaitutako zenbakiak, taldeko ustezko liderra, Daniele Bennatirentzat izan behar zuen, baina azken orduko lesio baten ondorioz Brice Feillugatik aldatua izan zen, 1ean amaitutako zenbakia honentzat izan zelarik, liderra izan ez arren.
- ↑ 1ean amaitutako zenbakiak, taldeko ustezko liderra, Theo Bosentzat izan behar zuen, baina azken orduko lesio baten ondorioz Graeme Browngatik aldatua izan zen, 1ean amaitutako zenbakia honentzat izan zelarik, liderra izan ez arren.
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q725576
Multimedia: Giro d'Italia 2011 / Q725576
