Adrian VI.a

Adrian VI.a
	; Irudi gehiago
; 218. Aita santu
High Inquisitor of Castille (en)
; Santi Giovanni e Paolo (en) cardinal priest (en)
Inquisitor General of Aragon (en)
Bishop of Tortosa (en)
apezpiku katoliko
Bizitza
Izen osoa	Adriaan Florenszoon Boeyens d'Edel
Jaiotza	Utrecht, 1459ko martxoaren 2a
Herrialdea	Germaniako Erromatar Inperio Santua ; Aita Santuen Lurraldea
Heriotza	Erroma, 1523ko irailaren 14a (64 urte)
Hobiratze lekua	Santa Maria dell'Anima (en)
Hezkuntza
Heziketa	Old University of Leuven (en)
Hezkuntza-maila	Doctor of Divinity (en)
Hizkuntzak	alemana
Jarduerak
Jarduerak	teologoa, unibertsitateko irakaslea, apaiz katolikoa eta filosofoa
Lantokia(k)	Erroma eta Aita Santuen Lurraldea
Enplegatzailea(k)	Universities in Leuven (en)
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	Erromatar Eliza Katolikoa

Adrian VI.a^[1] (Utrecht, 1459ko martxoaren 2a - † Erroma, 1523ko irailaren 14a) Eliza Katolikoaren 218. Aita Santua izan zen 1522 eta 1523 urteen bitartean. Gaztelako Erresumako erregentea ere izan zen, eta Nafarroaren konkistako operazio militarrak kudeatu zituen. Kontrarreforma hasi zuen.

Adriaan Floriszoon Boeyens, Adriano Utrechtekoa bezala ere ezaguna, herbeheretar jatorrikoa zen, eta horregatik bere aitasantutzan "aita santu barbaroa" bezala izendatu zuten. Italiarra ez zen azken aita santua izan zen Joan Paulo II.a 1978an hautatu zuten arte, laurehun eta berrogeita hamabost urte beranduago, eta, gainera, bi aita santu modernoetako bat izan zen, Martzelo II.arekin batera, bere ponteko izena mantendu zuena.

San Petriko tronurako aurreko hautagaien irrikatik, maniobretatik eta itxaronaldi luzetik urrun, Adrian karguari axolagabe agertu zen, ez zuen hura lortzeko ezer egin, eta, Espainiar koroako erregeordetzaren zeregin korapilatsuetan murgilduta zegoenez, bere izendapena gertatu zen konklabera ere ez zen joan. 1522ko urtarrilean, Gasteizen zen Hondarribiko Setioa zuzentzen,^[2] eta hiribildu horretan eman zioten aita santu hautatua izatearen berria.

Adrianek nafar legitimistei barkamena ematea gomendatu zion Karlos V.a enperadoreari gutun bidez. Elizaren autoritate gorena izateko zuen itxurazko utzikeria, bere ikasle egregiarraren interesarekin erabat konpentsatua zegoen, zentzu horretan beharrezkoa izan zen guztia presionatu zuena: Karlos V.a enperadorearen esku luzea, bere antzinako irakaslearen hautaketan nabaritu zen.