Alstom Ferroviaria

Wikipedia, Entziklopedia askea
Alstom Ferroviaria
Datuak
Motanegozioa eta enpresa
Jarduera sektorearolling stock manufacturing (en) Itzuli
HerrialdeaItalia
Jarduera
Eskumendekoak
Materfer (en) Itzuli
Ekoizpena
Agintea
Egoitza nagusi
Legezko formaakzio bidezko sozietate
JabeaFiat eta Alstom
Historia
Sorrera1917
Sortzailea
SorlekuaTurin
Desagerpena2002

Alstom Ferroviaria, lehen Fiat Ferroviaria, tren-sektoreko italiar enpresa bat da, jatorriz Fiat Taldearen filiala izanik. Gero 2002an saldu zioten Alstom enpresa frantsesari. Fiat Ferroviaria-k ekoitzitako produkturik ospetsuena "Pendolino" sistema oszilatzailea izan da, Europako abiadura handiko hainbat trenetan erabiltzen dena.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Fiat Ferroviaria 1917an sortu zen, Fiatek Lehen Mundu Gerran Italiako armadari materialez hornitzeko beharragatik, trenbidea salgaiak garraiatzeko sistema oso erabilgarria baitzen.

E.626 lokomotorra.

Konpainia diesel-lokomotorreko eta -automotorreko hainbat proiekturekin hasi zen, lurrun-trakzioa alde batera utzita.

1923an, Fiat Ferroviariak 1.300 zaldi-potentziako E.626 tren-makina elektrikoa garatu zuen.

1926an, aldirietako tren-zerbitzuko ibilgailuentzako bogie berri berritzaile bat sortu zuen. Bogie berri hori aurreko diseinuak baino arinagoa zen eta egituraz ere desberdina zen.

Konpainia diesel autoen diseinuan espezializatu zen. Ekoiztutako lehen ibilgailuak Italiako hirietan eta Afrikako kolonietan zerbitzurako ziren, adibidez, Somalian, non lurrunaren eta diesel trakzioaren arteko trantsizioa egiten ari zen.

Fiat Ferroviaria transmisio elektrikoekin esperimentatzen jarraitu zuen. 1924an jada baliabide ekonomiko ugari bideratuak zeuden automotorrentzako transmisio mekanikoa zuten bogieak garatzera .

Garai hartan, jadanik diesel motorrak, transmisio mekanikoak, esekidura hobekuntzak zituzten bogie-ak diseinatu eta hobetu zituen. 1931 eta 1933 artean lizentzia ugari egin zituen bere diseinuak egiteko.

1930eko hamarkadan, Fiat Ferroviariak Fiat "ALb 48" eta "ALb 80" diesel automotor berriak aurkeztu zituen.

Fiat taldeko trenbide sekzioa Italian material mugikorren fabrikatzaile nagusi bihurtu zen, 1937an 250 ibilgailu baino gehiago zituztela zerbitzuan Italiako trenbide sarean. Fiat "ALn 40" automotorra Turin eta Milan artean zerbitzuak ematen hasi zen, bidaia tarteko geldialdirik gabe osatuz gutxi gorabehera ordu 1 eta 24 minututan, orduko 130 km-ko gehienezko abiaduran.

Bere ibilgailuen ahalmena eta potentzia handitzeko beharraren aurrean, Fiat trenbideak Fiat "ATR 100" garatu zuen, 3 bagoiez osatutako formazioa eta 600 CV-ko bi motorrekin hornitua, orduko 160 km-ra iristeko gai zena.

1937an enpresak automotorren esperimentaziorako bulego tekniko bat sortu zuen, batez ere bogieak hobetzea lortuz.

1938an, Fiat Taldeak Milango "OM" erosi zuen, Italiako tren-fabrikatzaile handi bat, eta, ondoren, "ALn 72" prototipoa diseinatu zuen, zeinetatik ibilgailu ugari eratorri ziren, hala nola ALn 772, ALn 990 eta ALn 668, eta TER eta TAF Espainiako RENFE enpresarentzat.

Fiat D343 lokomotorra.

Bigarren Mundu Gerrak Italiako trenbide-materialaren zati handi batean kalteak eragin zituen, besteak beste, trenbideetan, material mugikorrean eta katenarietan. Hori dela eta, Fiat Ferroviaria bere gain hartu zuen trenbideen eta linea elektrikoen konponketa eta material mugikorra hornitzea.

Konpainiak trenbide-ibilgailuen garapenean aurrera jarraitu zuen, oro har lokomotor diesel-elektrikoak eta automotorrak.

Konpainiak hainbat herrialdetan zituen filialak, hala nola Argentinan, Espainian, Grezian, Indian, Kuban, Portugalen eta Egipton .

1950ean, konpainiak "P" klaseko bidaiarien tren-bagoiak eraikitzen jarri zuen arreta, eraikuntza konplexuko luxuzko tren-bagoiak. Hasieran Suitzako Schlieren bogieak jarri zituzten, gero "Y24" frantsesek ordezkatu zituztenak, gero Minden-Deutz-ek eta azkenik "Fiat 3k".

1958tik aurrera, Fiat Taldea Córdobako probintzian sortu zen, Argentinan. Córdoban, Fiat Concord eta Materfer (tren-materialaren siglak) lantegiak eraiki zituen. Modu horretan, "Ferrocarriles Argentinos" estatu konpainiarentzat "Fiat 7131" automotorren eraikuntza hasten da.

1961ean AEBko tren-merkatuan sartu nahian, konpainiak Fiat "E10011" lokomotor diesel-elektrikoa garatu zuen, Mercedes-Benz 820Db motor batekin hornitua. Haren zati elektrikoak Alstom konpainia frantsesak hornitu zituen.

Alstomek eta Fiat Ferroviariak diesel lokomotorrak eraikitzeko hainbat proiekturi aurre egin zieten, hala nola, Poloniarako "D.461" lokomotorra eta Fiat Transfer lokomotorra, Argentinako Materfer industria-lantegiak eraikia. Transfer lokomotorrak 1.000 eta 2.000 CV bitarteko zaldi-potentzia zuen, seriearen arabera, eta aparteko itsaspena, Egoera txarrean zeuden trenbideetan zirkulatzeko egokia zena..

Konpainiak potentzia ertaineko lokomotor arinak garatzen jarraitu zuen, hala nola, 1964an ekoitzitako Fiat D343, 1.000 eta 1.500 hp-ko ibilgailu eraginkorra eta fidagarria izan zena.

Pendolino ETR 450 tren pendularra.

1965ean, trenbide sektoreak aurrerapen nabarmenak ematen ari zen mundu osoan eta konpainia teknologia berrietara egokitzen saiatu zen. "Clase 27" bogie zaharrak ez zituen Europako estandarrak betetzen, eta horrek modelo berriak garatzera behartu zituen, "clase 24" bogiea atoian hartutako tren-bagoietarako eta "clase 1040-920" automotor elektrikoetarako lortuz.

1967tik 1976ra, probak hasi ziren "Pendolino" abiadura handiko tren pendularraren lehen prototipoarekin, abiadura handiagoan kurbak hartzeko aukera ematen dioten mahai oszilagarrietan oinarritutako trena. Sistema hau aproposa da mendiguneetatik igarotzen diren trenbideetarako. Urte horretan bertan, 1976an, Fiat Ferroviariaren Argentinako filialak 20 automotor elektriko muntatu zituen Santiago Valparaíso zatirako. Gaur egun, automotor batzuk Biotrenen erabiltzen dira.

1988an lehenengo merkataritza-zerbitzua jarri zen martxan, Erroma-Milan ibilbidea Pendolino trenekin egiten zena, gehienez 250 km/h-ko abiadurarekin.

ETR 460 Pendolino tren pendularra.

1992an Pendolinoren bertsio berriaren lanak hasi ziren, ETR 480.

1992tik 1998ra, Pendolinoa Portugalen, Espainian, Alemanian, Suitzan, Finlandian eta Eslovenian saldu zen.

1995ean, Fiat Ferroviariak Suitzako SIG konpainiaren trenbide dibisioa eskuratu zuen.

2002an, Alstom konpainia frantsesak "Fiat Ferroviaria" erosi zion Fiat Taldeari .

Alstom-ek Pendolino trenen bi bertsio ekoitzi zituen, biak Ingalaterrari saldu zioten eta azken bertsioa Errusiari.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]