Aníbal Troilo
| Aníbal Troilo | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | Buenos Aires, 1914ko uztailaren 11 |
| Herrialdea |
 Argentina |
| Heriotza | Buenos Aires, 1975eko maiatzaren 18a (60 urte) |
| Hobiratze lekua | La Chacarita hilerria |
| Jarduerak | |
| Jarduerak |
musikagilea, orkestra zuzendaria eta bandoneonist (en)  |
| Lan nabarmenak |
Garúa (en) La última curda |
| Genero artistikoa |
tango (en) |
| Musika instrumentua | Bandoneona |
| IMDb | nm0873373 |
| troilo.com.ar | |
Aníbal Carmelo Troilo (Buenos Aires, 1914ko uztailaren 11 - Buenos Aires, 1975eko maiatzaren 18a), izengoitiz pichuco deitua, argentinar bandoneon-jotzaile, musikagile eta tango-orkestra zuzendaria izan zen. Haren orquesta típica tangoaren urrezko aroko (1940-1955) entzutetsuena izan zen. Orkestrako kideak izan ziren Francisco Fiorentino, Alberto Marino, Floreal Ruiz, Roberto Goyeneche eta Edmundo Rivero abeslariak, eta Astor Piazzolla bandoneon-jotzailea[1]. Garúa, Sur eta La última curda dira bere tangorik ezagunenak.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Aníbal Troilo. todotango.com Noiz kontsultatua: 2016-12-31.
 |
Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Aníbal Troilo  |
| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q381843
Multimedia: Aníbal Troilo