Aníbal Troilo
| Aníbal Troilo | |
|---|---|
 |
|
| Bizitza | |
| Jaiotza | Buenos Aires, 1914ko uztailaren 11 |
| Herrialdea |  Argentina |
| Heriotza | Buenos Aires, 1975eko maiatzaren 18a (60 urte) |
| Hobiratze lekua | La Chacarita hilerria |
| Lanbidea | |
| Lanbidea | musikagilea, orkestra zuzendaria eta musikaria |
| Genero artistikoa | Argentinako tangoa |
| Musika instrumentua | bandoneona |
| IMDb | nm0873373 |
| www.troilo.com.ar | |
Aníbal Carmelo Troilo (Buenos Aires, 1914ko uztailaren 11 - Buenos Aires, 1975eko maiatzaren 18a), izengoitiz pichuco deitua, argentinar bandoneon-jotzaile, musikagile eta tango-orkestra zuzendaria izan zen. Haren orquesta típica tangoaren urrezko aroko (1940-1955) entzutetsuena izan zen. Orkestrako kideak izan ziren Francisco Fiorentino, Alberto Marino, Floreal Ruiz, Roberto Goyeneche eta Edmundo Rivero abeslariak, eta Astor Piazzolla bandoneon-jotzailea[1]. Garúa, Sur eta La última curda dira bere tangorik ezagunenak.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Aníbal Troilo, todotango.com, http://www.todotango.com/spanish/creadores/atroilo.html. Noiz kontsultatua: 2016-12-31.
 |
Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Aníbal Troilo  |
