Andrés Dorantes de Carranza

Wikipedia, Entziklopedia askea
Andrés Dorantes de Carranza
Bizitza
JaiotzaBéjar, 1500(e)ko hamarkada
Herrialdea Espainia
HeriotzaEspainia Berriko Erregeorderria, 1550 (egutegi gregorianoa) (40/50 urte)
Familia
Ezkontidea(k)María de la Torre (en) Itzuli
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakkonkistatzailea eta militarra

Andrés Dorantes de Carranza (Béjar, Salamanca, ca. 1500 - ca. 1550), Pánfilo de Narváez-en arrakastarik gabeko espedizioko kideetako bat izan zen eta bizirik atera ziren eta Álvar Núñez Cabeza de Vacarekin batera ibili zen lau naufragoetako bat izan zen gaur egungo Estatu Batuetako hego-mendebaldetik eta Mexikoko iparraldetik (beste biak Alonso del Castillo Maldonado eta Estebanico esklaboa ziren).

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Andrés Dorantes de Carranza Béjar-en (Salamanca) jaio zen, Pablo Dorantesen semea. Bere garaiko gazte asko bezala, Mundu Berrian bere fortuna bilatzen saiatu zen eta, horretarako, 1527an kapitain mailarekin izena eman zuen Pánfilo de Narváezek Florida aldera porrot egindako espedizioan.

Flota Sanlúcar de Barramedan (Espainia) itsasoratu zen 1527ko ekainaren 17an, Narváezek agindutako bost ontziz eta seiehun gizonez osatutako flota. Aste batzuk nabigatzen ibili ondoren, Mexikoko Golkoko uretan sartzean, ontzi bat jarri zuten Dorantes eta Alonso del Castillo Maldonado kapitainen agindu bateratuan. Ez zen asko behar izan Dorantesek agindutako ontzi arin eta hauskorra ekaitzak harrapatu eta hondoratu egin zuen Galveston (Texas) uhartetik gertu.

Naufragiotik bizirik atera zirenen artean Dorantes bera, bere esklabo Estebanico, Alonso del Castillo Maldonado eta Álvar Núñez Cabeza de Vaca zeuden. Cabeza de Vacak Naufragios liburuan kontatu zuen ibilaldi luze baten ondoren, 1536ko martxoan iritsi ziren gaur egun Mexikoko Culiacán hiria dagoen tokian zegoen espainiar herri batera. Orduko Galizia Berriko gobernadoreak, Nuño de Guzmanek, bere gobernuaren menpe zeuden lurraldeetara espainiar naufrago batzuk iritsi zirela jakin zuenean, zaldiak eta arropa eman zizkien, eta Mexiko Hirira bidali zituen Antonio de Mendoza y Pacheco erregeordeari kontuak ematera.

Antonio de Mendozak naufragoen istorioa entzun ondoren, bisitatu zituzten lurraldeetara espedizio batean laguntzeko eskatu zion Dorantesi. Dorantesek uko egin zion eskaintzari, baina esplorazio bidaian parte hartzeko gomendatu zion bere esklabo Estebanico.

Gero Dorantes Espainiara itzultzen saiatu zen baina ontziaren egoera txarrak eta eguraldiak ontzia Veracruzeko Portura itzultzera behartu zuten. Dorantesek bizi izan zituen esperientzien ondoren, Espainia Berrian geratzea erabaki zuen, eta han ezkondu zen María de la Torre, Alonso de Benavideren alargunarekin. [1] Alargunak hainbat enkomienda edo laborantza-lurren jabea zen bertako indigenen eskulana barne, beraz, haien ustiapenera dedikatu zen. Emaztea hil zenean, bere lehengusu batekin berriro ezkondu zen, Paula Dorantesekin, Antonio Gómez de Coronaren alargunarekin.

1550 inguruan hil zen.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]