Antropofagia

Wikipedia, Entziklopedia askea
Antropofagia Brasilen 1557an, Hans Staden-en deskribapen baten arabera.

Antropofagia (grezieratik: anthropos, gizakia; fagia, irenstea) giza haragia edo beste ehun batzuk (odola, erraiak) jateko ohitura da. Giza talde askok ezagutu du ohitura hori, eta gaur egun ere badira antropofagia praktikatzeko ohitura duten taldeak. Zenbait kasutan goseak eraginda sortzen da antropofagia; hala gertatu da munduko toki guztietan historiako garairen batean. Dena dela, erlijioa izaten da antropofagia praktikatzeko arrazoi nagusia, zenbait kulturatan hildako senidearen gorputza, edo borrokalariaren edo etsaiaren gorputz atalen bat jaten zuten haren indarra jasoko dutelakoan. Gaur egun ere horixe egiten da Ginea Berriko zenbait giza taldetan.[1]

Jatuna gizakia denean, kanibalismoa deritzo. Antropofagia gerta daiteke predazio edo harrapakaritzaz (gizakia animaliak harrapatu duenean) eta sarratsez (gorpuzkinak piztiek jaten dituztenean).[1]

Harrapari antropofago ezagunak ditugu:[1]

Sarraskijale antropofago ezagunak dira (kakalardo, zizare eta inurriak ez ezik): otsoa, txakurra, saiak eta arrain gehienak.[1]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. a b c d Agirre, Edorta. (2022). Amantala ta mantela. Pamiela ISBN 978-84-9172-259-5..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]