Aprileko azpiarrosa

Wikipedia, Entziklopedia askea
Aprileko azpiarrosa
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAgaricales
FamiliaEntolomataceae
GeneroaEntoloma
Espeziea Entoloma aprile
Sacc., 1887

Aprileko azpiarrosa (Entoloma aprile) Entolomataceae familiako onddo espezie bat da.[1] Irin usain nabarmena duenez, batez ere laguntzeko edo hornigaietarako erabiltzen da. Adituen esku dago bilketa, sailkatzeko zailtasun ugari baititu eta espezie toxiko antzekoak baitira.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela: 2 eta 9 cm bitarteko diametrokoa, hasieran konikoa, gero kanpai itxurakoa edo ganbila eta azkenean zabaldu egiten da. Titi apur batekin eta ertzak biribilkatuta egoten dira luzaroan; gero, luzatuta eta izurtuak geratzen dira. Azalak kolore gris zikina edo gris-marroia du, hezetasunarekin oso sentikorra eta denbora lehorrarekin zurbildu egiten da.

Orriak: Eskotatuak, itsatsiak, zabal, desberdinak, hasieran grisaxkak eta gero marroi-arrosak.

Orri Eskotatuak: Oinera Iritsi baino lehentxeago eskote txiki bat duten orriak.

Hanka: Zilindrikoa, lodixeagoa oinarrian, hasieran betea, baina laster barnehutsa, eta zurixka, luzetarako zuntz-txiki ilunago eta distiratsuekin.

Haragia: Lodia kapelaren erdian eta oso mehea ertzetan. Zurixka da eta irin usaina eta zaporea ditu.[2]

Etimologia: Entoloma terminoa grekotik dator: ertza barrurantz biribildua. Aprile epitetoa berriz latinetik dator, apiril esan nahi duen "aprilis" hitzetik. Bere hazteko garaiagatik.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Jangarri ona da.

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Entoloma clypeatum bezalako udaberriko Entolomen taldean dago, hau bereizten da aprile-tik , soropildua hazten delako, oina leuna, zuria, zuntzik gabea, eta iluna duelako. Entoloma sinuatum toxikoa udazkenean bakarrik hazten da, eta, beraz, udaberriko Entolomen bilketa seguruagoa da.

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Apirilean hostozabalen basoetako lurzoru hareatsu eta buztintsuetan agertzen da.[3]

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Europa.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas.. Diputacion foral de vizcaya, 279 or. ISBN 84-505-1806-7..
  3. (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 249 or. ISBN 84-282-0253-6 (T.I). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]