Ardagai ezpainzuri
Ardagai ezpainzuria | |
---|---|
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Fungi |
Klasea | Agaricomycetes |
Ordena | Russulales |
Familia | Bondarzewiaceae |
Generoa | Heterobasidion |
Espeziea | Heterobasidion annosum Bref., 1888 |
Ardagai ezpainzuria (Heterobasidion annosum) Bondarzewiaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ez da jangarria. Zuhaitzean barrura sartzen da usteldura zuria eraginez, zuhaitza hil egiten du.
Sinonimoa: Ungulina annossa.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 5 eta 20 cm artekoa, oso poliformoa, zimurtsua, besaulki itxurakoa, marroi-gorrixka, uniformea, zahartzean zarakar zurrun eta beltzaxka sortzen zaio. Bazter meheagoa eta argiagoa du eta ertza zurixka.
Tutuak: Ungulina guztietan bezala estratifikatuak, zuri-krema kolorekoak,
Poroak: Txikiak, biribilduak edo angelutsuak eta zurixkak, azkenean horiak izatera pasatzen dira.
Haragia: Suberosoa, zurixka, batzuetan zurkara, usain zehatzezinekoa.[2]
Etimologia: Annosus epitetoa latinetik dator, urtez betea, zaharra, esan nahi duen "Annosus" hitzetik.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ez da jangarria.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Zarakar beltzaxkak eta ertz zuriak antzeko beste espezie batzuetatik bereizten dute, hala nola Antrodia serialis delakotik.
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Urte osoan bizi da, udan enborretako barrunbeetan begetatuz, mahatsondoetan, pinuen sustraietan eta beste konifero batzuetan.[4]
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ipar Amerika, Erdialdeko Amerika, Europa, Errusia, Turkmenistan, Kazakhstan, Kirgizistan, Uzbekistan, Australia, Zeelanda Berria eta Japonia.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 417 or. ISBN 84-505-1806-7..
- ↑ (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 543 or. ISBN 84-282-0253-6 (T.I). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
- ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 318 or. ISBN 84-282-0865-4..