Aziridina
Aziridina hiru begiko heteroziklo asea da (CH2)2NH formulakoa. Likido kolorge, toxiko eta lurrunkorra da. Bere deribatuek azidirinen familia osatzen duten eta interes handia duten botiken alorrean[1].
| Aziridina | |
|---|---|
 | |
| Formula kimikoa | C2H5N |
| SMILES kanonikoa | 2D eredua |
| MolView | 3D eredua |
| Konposizioa | Nitrogeno, karbono eta hidrogeno |
| Mota | konposatu heterozikliko |
| Ezaugarriak | |
| Dentsitatea | 0,83 g/cm³ (20 °C) |
| Azidotasuna (pKa) | 8,01 |
| Momentu dipolarra | 1,9 D |
| Fusio-puntua | −72 °C −77,95 °C |
| Irakite-puntua | 56 °C (760 Torr) 56 °C (101,325 kPa) |
| Fusio-entalpia | 1,9 D |
| Lurrun-presioa | 160 mmHg (20 °C) |
| Masa molekularra | 43,042 Da |
| Erabilera | |
| Rola | kantzerigeno eta occupational carcinogen (en)  |
| Arriskuak | |
| NFPA 704 |  3
4
3
|
| Lehergarritasunaren beheko muga | 3,3 vol% |
| Lehergarritasunaren goiko muga | 54,8 vol% |
| Esposizioaren goiko muga | 0 mg/m³ (baliorik ez) |
| Flash-puntua | −11 °C |
| IDLH | 176 mg/m³ |
| Eragin dezake | aziridine exposure (en) |
| Identifikatzaileak | |
| InChlKey | NOWKCMXCCJGMRR-UHFFFAOYSA-N |
| CAS zenbakia | 151-56-4 |
| ChemSpider | 8682 |
| PubChem | 9033 |
| Reaxys | 102380 |
| Gmelin | 30969 |
| ChEBI | 616 |
| ChEMBL | CHEMBL540990 |
| RTECS zenbakia | KX5075000 |
| ZVG | 28470 |
| DSSTox zenbakia | KX5075000 |
| EC zenbakia | 205-793-9 |
| ECHA | 100.005.268 |
| CosIng | 95265 |
| UNII | 54P5FEX9FH |
| KEGG | C11687 |
Aziridina Siegmund Gabriel kimikari alemaniarrak sintetizatu zuen lehen aldiz 1888an[2].
Azidridinaren eraztuna irekiaraziz polimerizatu egiten da eta polietilienimina adarkatuak sintetizatzeko usatzen da[3].
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ (Ingelesez) Steuerle, Ulrich; Feuerhake, Robert. (2006-12-15). Wiley-VCH Verlag GmbH & Co. KGaA ed. «Aziridines» Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry (Wiley-VCH Verlag GmbH & Co. KGaA): a03_239.pub2. doi:. ISBN 978-3-527-30673-2. (Noiz kontsultatua: 2022-11-13).
- ↑ (Ingelesez) Gabriel, S.. (1888-07). «Ueber Vinylamin und Bromäthylamin. (II.)» Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft 21 (2): 2664–2669. doi:. ISSN 0365-9496. (Noiz kontsultatua: 2022-11-13).
- ↑ Zhuk, D. S., Gembitskii, P. A., & Kargin, V. A.. (1965). Russian Chemical Reviews; Vol 34:7.
