Beila leinua

Wikipedia, Entziklopedia askea
Bela leinua» orritik birbideratua)
Beila-Ladron leinuaren lurraldeak, 1177ko Henrike II.a Ingalaterrakoaren laudoan.
Artikulu hau leinuari buruzkoa da; beste esanahietarako, ikus «Beila».

Beila leinua gaztelar jatorria izan zitekeen eta Araban finkatutako leinua zen.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bere sortzailea Semero leinuko kide eta Arabako kondea zen Beila Semeroitz zen. Honek 882an musulmanak azpiratu zituen Cellorigoko guduan.

Bere oinordekoa Munio Beilaitz zen, Pancorbo eta Haro konkistatu zituena. Hala ere, Beilatarrak Arabatik Fernan Gonzalezek kanporatuak izan ziren eta musulmanak eta Gaztelako konderriaren etsaiak ziren nobleak aliatu zituzten.

1016an Leongo Erresuman finkatuak, Gaztelako konderriaren aurkako Alfontso V.aren politikaren alde egin zuten. 1029ko maiatzaren 13an, Rodrigo eta Eneko Beilaitzek Leonen Gaztelako kondea zen Gartzia Antso hil zuten.

Kideak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hona hemen leinuaren kide nagusi batzuk[1]:

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]


Biografia
Araba
Artikulu hau Arabako biografia baten zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.