Nizako Ituna: berrikuspenen arteko aldeak

Wikipedia, Entziklopedia askea
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
t robota Erantsia: fy:Ferdrach fan Nice Aldatua: hu:Nizzai szerződés
t Robot: Cambios triviales
3. lerroa: 3. lerroa:
Itun hau abiarazteko arazo garrantzitsuena [[2001]]eko ekainean [[Irlanda]]n egindako erreferendumean jasotako ezezkoa izan zen. [[2002]]ko urrian bigarren erreferendum bat egin zen eta orduan baiezkoak irabazi zuen.
Itun hau abiarazteko arazo garrantzitsuena [[2001]]eko ekainean [[Irlanda]]n egindako erreferendumean jasotako ezezkoa izan zen. [[2002]]ko urrian bigarren erreferendum bat egin zen eta orduan baiezkoak irabazi zuen.


==Itunaren edukiak==
== Itunaren edukiak ==


[[EB]]ren ekialderako zabalkundeak berregituraketa instituzionala beharrezko egiten zuen, [[Amsterdamgo Ituna]]k ez zuen arrakastarik izan eta.
[[EB]]ren ekialderako zabalkundeak berregituraketa instituzionala beharrezko egiten zuen, [[Amsterdamgo Ituna]]k ez zuen arrakastarik izan eta.

09:15, 9 apirila 2009ko berrikusketa

Nizako Ituna Europar Batasuneko estatu eta gobernuburuek izenpetu zuten 2001eko otsailaren 26an eta 2003ko otsailaren 1ean indarrean sartu zen. Erromako eta Maastrichteko itunak erreformatu zituen, Europar Batasunaren ekialderako zabalkundea errazteko.

Itun hau abiarazteko arazo garrantzitsuena 2001eko ekainean Irlandan egindako erreferendumean jasotako ezezkoa izan zen. 2002ko urrian bigarren erreferendum bat egin zen eta orduan baiezkoak irabazi zuen.

Itunaren edukiak

EBren ekialderako zabalkundeak berregituraketa instituzionala beharrezko egiten zuen, Amsterdamgo Itunak ez zuen arrakastarik izan eta.

Europar Kontseiluan estatu kideen boto ponderazioak sortu zuen eztabaida gehien; Alemaniak, biztanleria handieneko herrialdea izaki, bere nagusitasuna mantendu nahi zuen boto kopuruan baina Frantziaren arabera botoak banatzeko orduan kontuan izan behar zen Europar Batasunaren sorrerako arrazoi nagusia, hau da, Frantzia eta Alemaniaren arteko oreka eta bakea mantentzea. Estatu txikiagoek gehiengo bikoitzeko sistema proposatu zuten. Azkenean guztien arteko konpromisoa onartu zen: gehiengo kualifikatua; estatu bakoitzak biztanleriaren proportzioko boto kopurua lortu zuen baina bozketetan boto kopuruaz gain estatu kopurua ere kontuan hartu behar zen (estatu txikiagoen mesedetan). Hala ere, bozketa batzuetan estatu kideek biztanleria aintzat hartzea eska zezaketen, estatuen botoen gainetik (estatu handienen mesedetan).

Europako Parlamentua 732 diputatura handitu zen, Amsterdameko itunean jarritako muga gaindituz.

Europako Batzordea gehienez 27 kidek osatuko zutela arautu zen, baina mugatze neurririk zehaztu gabe. Ordura arte estatu guztiek ordezkari bana zuten baina handienek (Alemania, Frantzia, Erresuma Batua, Italia eta Espainiak) bina batzordekide zituzten. 2005ean hartutako erabaki baten ondorioz, estatu kide guztiek batzordekide bana izatea erabaki zen.

Europako Ikatz eta Altzairuaren Erkidegoa iraungitzear zela eta, ondoren eman beharreko pausoak zehaztu ziren. Aldi berean, Batasunaren araudien kontra jarduten zuten estatuen kontra hartzeko erabakiak zehaztu zituzten, bereziki Jörg Haiderren alderdiak Austriaren eta Batasuneko erakundeen arteko harremanetan ekar zitzakeen arazoei aurre egiteko.

Nizako Itunak ekialderako zabalkundea erraztu zuen arren, Europako Parlamentuak eta Batzordeak beraien desilusioa agertu zuten nahi bezain beste lortu ez zuelako. Itunaren aurkakoek, aldiz, balio demokratiko gutxikoa eta teknokratikoa izatea egotzi zioten, erabakiak hartzeko prozedura zailduz herritarrengandik urruntzen zela iruditzen zitzaien eta.