Os Pinos: berrikuspenen arteko aldeak

Wikipedia, Entziklopedia askea
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
t Robot: Cambios triviales
Xqbot (eztabaida | ekarpenak)
t robota Aldatua: es:Himno de Galicia
97. lerroa: 97. lerroa:
[[cs:Queixumes dos Pinos]]
[[cs:Queixumes dos Pinos]]
[[en:Os Pinos]]
[[en:Os Pinos]]
[[es:Os Pinos]]
[[es:Himno de Galicia]]
[[fr:Hymne galicien]]
[[fr:Hymne galicien]]
[[gl:Os Pinos]]
[[gl:Os Pinos]]

20:10, 24 abuztua 2009ko berrikusketa

Os Pinos Galiziako ereserkia da. 1984ko ekainaren 23ko "Galiziako ikurren legea"ri esker ofizial bihurtu zen.

Musika

Pascual Veiga konpositoreak moldatu zuen 1890ean.

Hitzak

Eduardo Pondal poetak 1890ean idatzi zituen. Gero, 1935ean Queixumes dos Pinos (euskaraz Pinuen berbaroak) liburuan argitaratu zuen. 1984ko legean hitzak eguneratuak izan ziren.

Galizieraz (hitz ofizialak) Galizieraz
(1890eko jatorrizko hitzak)

¿Que din os rumorosos
na costa verdecente,
ao raio transparente
do prácido luar?
¿Que din as altas copas
de escuro arume arpado
co seu ben compasado
monótono fungar?

Do teu verdor cinguido
e de benignos astros,
confín dos verdes castros
e valeroso chan,
non des a esquecemento
da inxuria o rudo encono;
desperta do teu sono
fogar de Breogán.

Os bos e xenerosos
a nosa voz entenden
e con arroubo atenden
o noso ronco son,
mais sóo os iñorantes
e féridos e duros,
imbéciles e escuros
non nos entenden, non.

Os tempos son chegados
dos bardos das edades
que as vosas vaguedades
cumprido fin terán;
pois, donde quer, xigante
a nosa voz pregoa
a rendezón da boa
nazón de Breogán.

Que din os rumorosos
Na costa verdecente,
Ó rayo trasparente,
Do prácido luar...?
Que din as altas copas
D'escuro arume arpado,
Co seu ben compasado,
Monótono fungar...?

Do teu verdor cingido,
É de benígnos astros,
Confin dos verdes castros,
E valeroso clán,
Non dés a esquecemento,
Da injuria o rudo encono;
Despérta do teu sono,
Fogar de Breogán.

Os boos e generosos,
A nosa voz entenden;
E con arroubo atenden,
O noso rouco son;
Mas, sós os ignorantes,
E férridos e duros,
Imbéciles e escuros
No-nos entenden, non.

Os tempos son chegados,
Dos bardos das edades,
Q'as vosas vaguedades,
Cumprido fin terán;
Pois donde quer gigante,
A nosa voz pregóa,
A redenzón da bóa
Nazón de Breogán.

Kanpo Loturak