Joxe Ulibarrena: berrikuspenen arteko aldeak
Orrialde berria: '''Joxe Ulibarrena Arellano''' (Azkoien, 1924 - ) euskal eskultore, etnografo eta sustatzaile kulturala da<ref>[http://www.euskomedia... |
t Erreferentzia zerrenda |
||
25. lerroa: | 25. lerroa: | ||
== Erreferentziak == |
== Erreferentziak == |
||
{{erreferentzia zerrenda}} |
|||
{{reflist}} |
|||
{{Biografia zirriborroa|EH}} |
{{Biografia zirriborroa|EH}} |
06:43, 27 urtarrila 2010ko berrikusketa
Joxe Ulibarrena Arellano (Azkoien, 1924 - ) euskal eskultore, etnografo eta sustatzaile kulturala da[1].
Biografia
Gerra zibilaren hasieran hamaika urte besterik ez zituela, matxinoek 46 urtezko aita eta 15 urtezko lehengusina erail zituzten. Gudak zeharo markatu zuen bere bizitza[2].
Iruñeko Arte eta Lanbide Eskolan eskulturagintza ikasi ondoren, 1945 eta 1947 artean Burgosen Valeriano Martínez eta Eulogio Valladolidekin batera lan egin zuen. 1950ean beka lortu eta Parisera joan zen Arte Ederretako Eskolan ikastera, Marcel Gimonde irakaslea izanik.
Frankismoaren aurkako bere jarrera zela eta, Venezuelan eman zituen zazpi urte, non lan erlijiosoak lantzeaz gain Caracasko Euskal Etxean sustatzaile aritu zuen. Etxera itzuli eta Piarres Nafarroakoa Mariskala Fundazioa sortu zuen, 1964an hasieran Berriobeitin eta Artetan Nafarroako Etnografia Museoa sortu zuena.
Lan nagusiak
- Monumento a la batalla de Noáin
- Centauros del Pirineo, Félix Urabaienen oroitarria Ollaranen
- Hermandad, Azkoien.
- El Roble de Garinoain, Vianako Printzearen omenez.
- Erretratuak (Aita Barandiaran, Manuel de Irujo, Cesare Borgia, Labrit, Belasko, Joanes Jatsukoa, Piarres Nafarroakoa edo Piarres Peraltakoa).
- Sartagudako Parque de la Memoria.
Idazlanak
- Escultura, pintura, tapiz (1976)
- La puerta principal (1978)
- Museo Etnográfico del Reino de Pamplona (1990)
- Plástica étnica euskariana (1992)
- La escultura magistral de Lumbier (1993).
Erreferentziak
Artikulu hau Euskal Herriko biografia baten zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |