Ñ: berrikuspenen arteko aldeak
t errobota gehitua: fi:Ñ |
t robota Ezabatua: qu:Ñ |
||
34. lerroa: | 34. lerroa: | ||
[[pl:Ñ]] |
[[pl:Ñ]] |
||
[[pt:Ñ]] |
[[pt:Ñ]] |
||
[[qu:Ñ]] |
|||
[[ru:Ñ (латиница)]] |
[[ru:Ñ (латиница)]] |
||
[[sv:Ñ]] |
[[sv:Ñ]] |
22:19, 13 urria 2006ko berrikusketa
Ñ edo eñe latindar alfabeto modernoko letra da, euskal alfabetoko 16. letra.
Euskarak [ɲ] hotsa ahoskatzeko erabiltzen du, batez ere Iparraldeko tradizioko hitzetan (ad: andereño, irriño, etab). Eskualde gehienetan, [ɲ] hotsa [n] hotsa bustitzetik dator, i aurrean duenean. Horrela, baina euskalki batzuetan [baina] eta beste batzuetan [baɲa] ahozkatzen da. Hitz hauek in mantendu dute.
Ñ beste hainbat hizkuntzetan erabiltzen da: aragoiera, asturiera, aimara, bretoiera, galiziera, gaztelania, guarania, kitxua, tagalog eta tatar hizkuntzetan. Ia hizkuntza guzti hauek, gazteleraren eragina handia izan dute ortografia finkatzerako orduan.
Sorrera
Ñ letraren sorrera nn letra bikoitzeko sinplifikazioan datza. Erdi Aroko monasterioetako kopistek, lana aurrezteko, n txiki bat ipintzen zutean n arruntaren gainean. Gaineko n txiki hori tilet ( ~ ) bihurtu zen. Portugaleran gauza bera gertatu zen bokal sudurkariekin, jatorrian n baitzuten ondoan. Horrela, pan hitza pão bihurtu zen.
Gazteleraz, nn hori bustitzen joan zen [ɲ] hotsa eman arte. Horrela latineko annus gaztelaniako año bihurtu zen. Gero, gazteleratik beste hizkuntzetara igaro zen.