Arkitektura neoklasikoa: berrikuspenen arteko aldeak

Wikipedia, Entziklopedia askea
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
19. lerroa: 19. lerroa:
* Elizak: [[Iruñeko Andre Maria Erreginaren katedrala]] (NA), [[San Isidro baseliza (Errezil)|Erdoiztako baseliza]] (GI), Mutrikuko Jasokundeko Ama Birjinaren parroki-eliza (GI),
* Elizak: [[Iruñeko Andre Maria Erreginaren katedrala]] (NA), [[San Isidro baseliza (Errezil)|Erdoiztako baseliza]] (GI), Mutrikuko Jasokundeko Ama Birjinaren parroki-eliza (GI),


* Plazak: [[Konstituzio plaza (Donostia)|Donostiako Konstituzio plaza]] (GI)
* Plazak: [[Plaza Berria (Gasteiz)|Gasteizko Plaza Berria]] (AR), [[Konstituzio plaza (Donostia)|Donostiako Konstituzio plaza]] (GI), [[Euskal Herria plaza (Tolosa)|Tolosako Euskal Herria plaza]] (GI).


* Jauregiak:
* Jauregiak:
25. lerroa: 25. lerroa:
* Baserriak:
* Baserriak:


* Hiritarra: Donostiako [[Konstituzio plaza]] eta Udaletxe zaharra (GI), [[Gernikako Batzarretxea]] (BI)
* Hiritarra: Udaletxe zaharra (GI), [[Gernikako Batzarretxea]] (BI)


== Euskal Herriko arkitekto neoklasikoak ==
== Euskal Herriko arkitekto neoklasikoak ==

17:17, 22 ekaina 2011ko berrikusketa

Wikiproiektu bat abian da
Arkitektura gaiari buruz.
Mutrikuko Jasokundeko Ama Birjinaren parroki-eliza
Donostiako Konstituzio plaza eta Udaletxe zaharra
Iruñeko katedralaren fatxada
Erdoiztako baseliza (Errezil).

Arkitektura neoklasikoa XVIII. mendearen bigarren erditik XIX. mendearen lehen erdira arte, Neoklasizismo garaian, europar kulturak garatu zuen arkitektura estilo nagusia da. Arkitektura Klasikoan oinarritzen da, gehien bat.

Arkitekturaren ezaugarriak

Printzipio nagusiaren muina, arrazoia sentimenduari gailentzean zetzan. Greko-erromatar aitzin aroaren oroimena izan zuen ardatz, arkitekturaren esentziaren bilaketan. Neoklasizismoko arkitekturan, eraikuntzak elementu sinpleen batuketaz konposatzen dira, izaera trinkotik aldenduz. Izaera tektonikoa du, egitura berak eraikuntza definitzen du. Konposizioa eta eraiketa batera doaz, eta zutabea berragertzen da bere izaera tektonikoaz. Apaingarriak murrizten doaz, soiltasuna indartuz. Simetria, soiltasuna, kolore murriztasuna, garaipen arkuen erabilera, aurrealdea hiru partetan konposatzea, ordena bakarraren erabilpena... oso ezaugarri nabariak dira.

Garapena

XVIII. mendean pentsamendu artistikoaren zutabeak arrazoia eta sentimendu erromantikoa dira. Erromantikotasunak hein batean izpiritu arrazionalaren murriztailea izan zen. Oinarri hauekin bi joera ezberdin jaio ziren: Rigoristak, Grezia Klasikoa zuten erreferentetzat zutenak; eta Piraneseren jarraitzaileak, Erroma Klasikoa erreferentziatzat zutenak. Bi joera hauen artean eztabaida bizia eman zen.

1760 eta 1770 urteen artean Frantzian greziazale eta erromazaleen planteamenduak apurtzen zituen korronte berri bat jaiotzen da. Esentzialismoari muzin egiten diote, garai bakoitzari eredu berezi bat dagokiola onartuz. Arkitektura berri bat proposatzen dute, soilagoa, geometrikoa, abstrakzio maila nabariaz.

Euskal arkitektura neoklasikoa

  • Jauregiak:
  • Baserriak:

Euskal Herriko arkitekto neoklasikoak

Kanpoko arkitekto nagusiak

Bibliografia

  • Zenikazelaia, Javier. Arkitektura neoklasikoa Euskal Herrian. Eusko Jaurlaritzako Kultura Saila, 1990. ISBN 84-86641-12-8
Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Arkitektura neoklasikoa

Txantiloi:NA lotura