Joxe Ulibarrena: berrikuspenen arteko aldeak
No edit summary |
|||
7. lerroa: | 7. lerroa: | ||
[[Iruñe]]ko Arte eta Lanbide Eskolan [[eskulturagintza]] ikasi ondoren, [[1945]] eta [[1947]] artean [[Burgos]]en Valeriano Martínez eta Eulogio Valladolidekin batera lan egin zuen. [[1950]]ean beka lortu eta [[Paris]]era joan zen Arte Ederretako Eskolan ikastera, [[Marcel Gimonde]] irakaslea izanik. |
[[Iruñe]]ko Arte eta Lanbide Eskolan [[eskulturagintza]] ikasi ondoren, [[1945]] eta [[1947]] artean [[Burgos]]en Valeriano Martínez eta Eulogio Valladolidekin batera lan egin zuen. [[1950]]ean beka lortu eta [[Paris]]era joan zen Arte Ederretako Eskolan ikastera, [[Marcel Gimonde]] irakaslea izanik. |
||
[[Frankismo]]aren aurkako bere jarrera zela eta, [[Venezuela]]n eman zituen zazpi urte, non lan erlijiosoak lantzeaz gain [[Caracas]]ko [[Euskal Etxea]]n sustatzaile aritu zuen. Etxera itzuli eta [[Piarres Nafarroakoa]] Mariskala Fundazioa sortu zuen, [[1964]]an hasieran [[Berriobeiti]]n eta [[Arteta]]n [[Nafarroako Etnografia Museoa]] sortu zuena. |
[[Frankismo]]aren aurkako bere jarrera zela eta, [[Venezuela]]n eman zituen zazpi urte, non lan erlijiosoak lantzeaz gain [[Caracas]]ko [[Euskal Etxea]]n sustatzaile aritu zuen. Etxera itzuli eta [[Piarres Nafarroakoa]] Mariskala Fundazioa sortu zuen, [[1964]]an hasieran [[Berriobeiti]]n eta [[Arteta]]n ([[Ollaran]]) [[Nafarroako Etnografia Museoa]] sortu zuena. |
||
== Lan nagusiak == |
== Lan nagusiak == |
||
36. lerroa: | 36. lerroa: | ||
[[Kategoria:Euskal Herriko eskultoreak]] |
[[Kategoria:Euskal Herriko eskultoreak]] |
||
[[Kategoria:Azkoiendarrak]] |
[[Kategoria:Azkoiendarrak]] |
||
[[Kategoria:Ollarandarrak]] |
|||
[[Kategoria:1924ko jaiotzak]] |
[[Kategoria:1924ko jaiotzak]] |
||
20:09, 22 iraila 2011ko berrikusketa
Joxe Ulibarrena Arellano (Azkoien, 1924 - ) euskal eskultore, etnografo eta sustatzaile kulturala da[1].
Biografia
Gerra zibilaren hasieran hamaika urte besterik ez zituela, matxinoek 46 urtezko aita eta 15 urtezko lehengusina erail zituzten. Gudak zeharo markatu zuen bere bizitza[2].
Iruñeko Arte eta Lanbide Eskolan eskulturagintza ikasi ondoren, 1945 eta 1947 artean Burgosen Valeriano Martínez eta Eulogio Valladolidekin batera lan egin zuen. 1950ean beka lortu eta Parisera joan zen Arte Ederretako Eskolan ikastera, Marcel Gimonde irakaslea izanik.
Frankismoaren aurkako bere jarrera zela eta, Venezuelan eman zituen zazpi urte, non lan erlijiosoak lantzeaz gain Caracasko Euskal Etxean sustatzaile aritu zuen. Etxera itzuli eta Piarres Nafarroakoa Mariskala Fundazioa sortu zuen, 1964an hasieran Berriobeitin eta Artetan (Ollaran) Nafarroako Etnografia Museoa sortu zuena.
Lan nagusiak
- Monumento a la batalla de Noáin
- Centauros del Pirineo, Félix Urabaienen oroitarria Ollaranen
- Hermandad, Azkoien.
- El Roble de Garinoain, Vianako Printzearen omenez.
- Erretratuak (Aita Barandiaran, Manuel de Irujo, Cesare Borgia, Labrit, Belasko, Joanes Jatsukoa, Piarres Nafarroakoa edo Piarres Peraltakoa).
- Gurutzada Santuan tiroz hildakoak, Sartagudako Memoriaren Parkea.
Idazlanak
- Escultura, pintura, tapiz (1976)
- La puerta principal (1978)
- Museo Etnográfico del Reino de Pamplona (1990)
- Plástica étnica euskariana (1992)
- La escultura magistral de Lumbier (1993).
Kanpo loturak
Erreferentziak
Artikulu hau Euskal Herriko biografia baten zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |