Ignacio Aldekoa

Ignacio Aldekoaren estatua Gasteizko Florida Parkean

Ignacio Aldekoa (Gasteiz, Araba, 1925eko uztailaren 24a - Madril, 1969ko azaroaren 15a), idazlea izan zen. Gaztelaniaz egin zituen bere lan guztiak. Batez ere, istorio laburrak idatzi zituen.

Biografia

Gasteizko familia burges baten baitan jaio zen eta maristen ikastetxean ikasi zuen batxilergoa. 1942an Filosifia eta letrak ikastera joan zen Salamankako Unibertsitatera. Klase askotara huts egin zuen eta unibertsitateko tunan aritu zen. Azkenik aprobatzea lortu eta 1945rako burutuak zituen bere ikasketak. Orduan, Cafe Gijón izenekotik gertu zegoen ostatu batera joan zen bizitzen. Bertan, Jesús Fernández Santos, Rafael Sánchez Ferlosio, José María de Quinto eta Alfonso Sastre ezagutu zituen. Horrez gain, bere emazte izango zen Josefina Aldekoa ezagutu zuen bertan.

1952. urtean Josefina Aldekoarekin ezkondu zen. Aldekcoaren lehen ipuinak La Hora, Juventud, Haz y Alcalá aldizkarian argitaratu zituen. Bere lehen eleberria El fulgor y la sangre, 1954. urtean argitaratua, Planeta sariaren finalista izan zen. Ondoren 1960ko hamarkadan unibertsitateko ikasleen tertulietan hartu zuen parte. Antonio Rodríguez Moñinok sorturiko Revista Española sortzen lagun zuen. 1969an hil zen, zaintzen ez zuen ultzera odoltsu batengatik.

Bibliografia

Poesia

• Todavía la vida (1947).
• Libro de las algas (1949).

Eleberriak

• El fulgor y la sangre (1954).
• Gran Sol (1958).
• Parte de una historia (1967).

Istorio laburrak

• Espera de tercera clase (1955).
• Vísperas del silencio (1955).
• El corazón y otros frutos amargos (1959).
• Caballo de pica (1961).
• Arqueología (1961).
• Cuaderno de Godo (1961).
• Neutral corner (1962).
• Pájaros y espantapájaros (1963).
• Los pájaros de Baden-Baden (1965).

Beste batzuk

• Con el viento solano (1956).
• Los pozos
• Santa Olaja de Acero (1968).

Ikus, gainera

• Euskal Herriko erdal idazleak.